یادداشت
ماه فرصت‌های کوتاه
شمس آقاجانی /شاعر
اسفند هم مثل بقیه ماه‌های سال است. شاید این حس که در این ماه باید همه کارها را انجام دهیم تا کار نیمه‌کاره‌ای برای سال بعد باقی نماند باعث می‌شود تصور کنیم اسفند، ماه فرصت‌های کم است.
تا پیش از گرانی‌های کاغذ، 2دلیل یکی قرارگرفتن در آستانه سال نو و دیگری کم‌شدن فاصله زمانی تا برپایی نمایشگاه کتاب که هر سال در ماه اردیبهشت برگزار می‌شد، موجب شده بود اهل قلم به جز کارهای روزمره و معمولی که همه انجام می‌دهند، سرگرم انتشار کتابشان نیز باشند. برای همین اسفند ماه آخرین اصلاح‌ها و بازبینی و زمانی بود که حجم زیادی از کتاب‌ها در چاپخانه در نوبت می‌ماند. امسال اما گرانی کاغذ موجب نوعی بلاتکلیفی در این زمینه شده و عده‌ای مثل من، ترجیح داده‌اند با وجود آماده‌بودن، چاپ کتابشان را به سال بعد موکول کنند.
به جز مشکلات صنفی که همکاران و مشکل اقتصادی که مردم درگیر آنند، اسفند امسال و سال‌های پیش تفاوت چندانی ندارد. همان حس و حال نزدیک‌شدن به عید و تلاش برای سروسامان دادن کارها در آستانه سال نو و آماده‌شدن برای تحویل سال و از این قضایا.
برخی از دوستان جوان با نزدیک‌شدن به عید می‌پرسند نمی‌شود برنامه و طرحی ریخت تا دید و بازدیدی گسترده از سوی اهل فرهنگ در یکی از مکان‌های فرهنگی صورت گیرد که جواب آن هم روشن است؛ چنین طرح‌هایی وقتی به این گستردگی و بزرگی مقیاس باشند درگیر پیچ و خم اداری و بایدها و نبایدها و اختلاف سلیقه‌ها می‌شوند. البته به هر روی دیدار و دید و بازدید اهل قلم و اندیشه، به شکل طبیعی و محدود پیش از این بوده و پس از این هم خواهد بود ولی مهم استفاده و بهره‌بردن از فرصتی به نام بهار است که حتی پیشواز آن و قرارگرفتن در آستانه آن نیز لذتبخش است.
