دست خدا

مسعود پویا

نیمه‌ اول بازی صفر بر صفر تمام شده است. تساوی برای بازی‌ای تقریبا برابر و هم‌سطح. تقابل آرژانتین جاه‌طلب کارلوس آلبرتو با انگلستان بابی رابسونی که با یکی از بهترین‌ تیم‌های 2دهه اخیرش به جام‌جهانی آمده است. اگر آرژانتین مارادونا، والدانو و بروچاگا را دارد در انگلستان گری‌لینه‌لر، گلن هادل و کریس وادن می‌درخشند. همه می‌دانند این سیاسی‌ترین بازی جام‌جهانی1986 مکزیک است. حساس‌ترین آرژانتین، انگلیس تاریخ در دهه80.آنچه بعدها جاه‌طلبی ژنرال‌های آرژانتینی خوانده شد به جنگ فالکلند انجامید. 

در 1982 ژنرال‌ها فرمان حمله به جزایر فالکلند را صادر کردند. نتیجه درگیری با انگلستان و زخمی تاریخی بر پیکر ملت آرژانتین بود. در 1983 نظامی‌ها جای خودشان را به دولتی دموکراتیک دادند ولی ماجرای شکست تحقیرآمیز از انگلستان در جنگ فالکلند همان ملت آرژانتین را آزار می‌داد.

با این پیشینه طبیعی بود که بازی آرژانتین- انگلستان در مرحله یک‌چهارم نهایی به حساس‌ترین بازی جام‌جهانی86 تبدیل شود. یک فینال زودهنگام که به خصوص برای طرف آرژانتینی چیزی فراتر از یک مسابقه فوتبال بود. مادرانی که فرزندان برومندشان را روانه جنگ فالکلند کردند و آنها را در کیسه‌های حمل جنازه تحویل گرفتند، آنها که برادرشان، همسرشان، دوست و رفیق و همسایه‌شان را از دست دادند، همه مقابل تلویزیون نشسته و چشم به هنرنمایی مارادونا و یارانش دوخته بودند. دقیقه51 توپ بلند روی دروازه انگلیس ارسال شد، مارادونا و پیتر شیلتون به آسمان پریدند و همه چیز در کسری از ثانیه رخ داد. وقتی مارادونا پایش به زمین رسید، توپ به تور دروازه انگلیس چسبیده بود و بهترین بازیکن جام86 در حال شادی پس از گل بود. انگلیسی‌ها مبهوت ایستاده بودند و در ابتدای کار تنها شیلتون که صحنه را از نزدیک دیده بود به شدت اعتراض می‌کرد.

مارادونا که با دست توپ را وارد دروازه کرده بود پس از بازی معروف‌ترین جمله زندگی‌اش را بر زبان آورد: «این دست خدا بود!» او چند سال بعد و باز هم در جام‌جهانی از دستش استفاده کرد و این بار جلوی ورود توپ به دروازه آرژانتین را گرفت و این بار هم داور متوجه ماجرا نشد. در جام‌جهانی86 برای آرژانتینی‌هایی که به زانو درآمدن فرزندان ملکه انگلستان را می‌دیدند، مارادونا بهترین استفاده را از دستش کرده بود و تازه 6دقیقه بعد او اوج هنرش در استفاده از جادوی پاهایش را نیز نمایان کرد. جایی که مارادونا پابه توپ از نیمه آرژانتین حرکت کرد تا بهترین گل تاریخ جام‌جهانی را به ثمر بنشاند. دیه‌گو از پیتر بردسلی عبور کرد، بعد استیو هاج را پشت سر گذاشت، با سرعت به سمت دروازه پیش راند، پیتر رید، تری‌بوچر، تری فنویک و پیتر شلیتون را قربانی دریبل‌های ویرانگرش کرد و توپ را به تور دروازه رساند. نابغه آرژانتینی به بهترین شکل انتقام جنگ فالکلند را گرفت و غرور را به ملتش بازگرداند. برای خیلی از آرژانتینی‌ها گل اول شیرین‌تر از گل دوم بود، چون بعد از تعبیر مارادونا، نشانه‌ای از انتقام الهی از انگلیسی‌های مغرور بود.