رضا آشفته| منتقد:
امسال 70داور از حرفه‌های مربوط به تئاتر و البته تئاتربین‌های غیرتئاتری گرد هم آمدند تا رأی خود را درباره آثار اجراشده از مهر95 تا شهریور 96- اگر دیده‌اند- بنا بر آنچه دبیرخانه سی‌وششمین دوره تئاتر فجر در دفتری تدارک دیده بود، اعلام کنند. در این دفتر از یک تا 7 ستاره برای هر کار درنظر گرفته شده بود. البته قرار بود؛ به میزان نفرات و تعداد ستاره‌ها معدل گرفته شود و آنهایی که رأی و ستاره بالاتری دارند در ردیف آثار حاضر در جشنواره باشند.
این روند با همه کاستی‌هایش می‌تواند خیلی بهتر از انتخاب 5نفر یا شماری در این حدود باشد و البته اگر این تعداد به بیش از 70نفر برسد باز هم بهتر خواهد بود؛ چون این معدل‌گرفتن‌ها می‌تواند جایگاه واقعی‌تر آثار را معلوم کند. از سوی دیگر می‌دانیم که همه این 70نفر همه کارها را ندیده‌اند و شاید گاهی این تعداد به 5اثر و کمتر و شاید در موارد دیگر به 30یا 40 اثر رسیده باشد.
البته همه اینها تصادفی است؛ چون این دوستان از قبل برای چنین منظوری دعوت‌به‌کار نشده‌اند.ای کاش دبیرخانه بتواند در طول سال این عده و حتی بیشتر از آن را به‌کار بگمارد و با دادن کارت داوری برای کارهایی که در طول سال اجرا می‌شوند (یعنی به‌طور متوسط نزدیک به 100 نمایش در ماه)، آنها را همراهی کند تا این داوران بتوانند بهتر در جریان آثار قرار گیرند و درواقع با رأی و نظرهای بیشتر، آثار مطلوب‌تر را در برآیند نگاه‌های متنوع و متفاوت برگزینند.
شاید بهتر باشد یک هماهنگی هم درباره ماهیت ستاره‌ها و میزان توجه به همه عناصر یک اجرای عمومی صورت بگیرد تا مطمئن باشیم که دقیقا براساس یک شیوه‌نامه همگانی رأی‌گیری می‌کنیم؛ نه اینکه هرکدام از داوران بنا بر سلیقه صرفا شخصی و نظرگاه معطوف به کارگردانی و شاید هم متن، یک کار را داوری کنند، بی‌آنکه متوجه دیگر عناصر مانند طراحی صحنه، لباس، نور، گریم، موسیقی، صدا و بازیگری باشند. اگر این هماهنگی، روند گزینش‌ها را دقیق‌تر کند (هرچند انتخاب، امری نسبی است)، شاید تعادل بهتری در گزینش‌ها و گزینش‌هایی همگراتر را شاهد باشیم.
