نامهربانی با زمین را متوقف کنیم

فرهاد قریب/ زمین‌شناس
هر جزء کوچکی از زمین، از مقدار اندکی خاک تا گوشه کم‌وسعتی در یک غار ماحصل صدها هزار و بلکه میلیون‌ها سال فعل و انفعال، کنش و واکنش و تغییر و تحول است.

برای درک دیرینگی این تغییرات، کافی است به این نکته اشاره کرد که عمر زندگی روی این سیاره 5/3 میلیارد سال تخمین زده می‌شود. این تغییر و تحولات همواره در مسیر و سمت و سویی بوده که زندگی را ممکن می‌سازد بنابراین هر نوع بی‌توجهی به خانه اصلی انسان‌ها و هر نوع تخریب آن نشانه کم‌خردی و حق‌ناشناسی است.

در قرآن کریم در آیه 61 سوره هود آمده است: او شما را از زمین آفرید و از شما آبادانی زمین را طلب کرد. از این رو وظیفه الهی، اخلاقی، دینی و انسانی هر بشری ‌آبادانی و عمران زمین است. بر همین اساس تحمیل هر آسیب و تخریبی بر تنها سیاره واجد حیات، غیرالهی، غیردینی و غیرانسانی است.

کسی که با نوک تیز شیئی فلزی دیواره غاری را می‌خراشد در واقع خط بطلان بر میلیون‌ها سال تکامل خاستگاه انسان می‌کشد.  کسانی که حجم کم یا زیادی را از ماده‌ای شیمیایی یا نفتی بر بستر زمین رها می‌کنند، در حقیقت زنجیره حیات را پس از میلیون‌ها سال در آن نقطه می‌گسلند.

شگفتا که اگر کسی ضرر و زیانی مثلا چند صدهزار تومانی به شخص یا اشخاصی وارد کند، مواخذه و ای بسا تعقیب و محاکمه ‌شود اما تخریب‌کنندگان زمین نه واهمه‌ای از مجازات دارند و نه پروایی از مکافات، تا آنجا که با درج نام و امضا و تاریخ، تخریب‌شان را به نام خود ثبت می‌کنند!

متاسفانه به رغم افزایش دانش و آگاهی‌های انسان، نه تنها از ستم بر زمین کم نشده، بلکه بر آن افزوده شده است. نتیجه آنکه امروز زمین برخی از داشته‌هایش را دیگر ندارد و بعضی از دارایی‌هایش در معرض تاراجند. توقف این روند ظالمانه وظیفه هر انسانی است.