وضعیت دریاچه ارومیه حالا آنقدر بحرانی شده که مسئولان محلی هم نسبت به پیامدهای خشک شدن این دریاچه هشدار میدهند. همین دیروز مدیرکل ستاد بحران آذربایجانشرقی به ایرنا، گفت: خشک شدن دریاچه ارومیه زندگی افراد و اراضی کشاورزی تا شعاع 500کیلومتری را تحتالشعاع قرار میدهد.
خلیل ساعی افزود: اگر نتوانیم این دریاچه را از خشکی نجات بدهیم، دریاچه به کانون اصلی ریزگردهای نمکی منطقه تبدیل خواهد شد و حتی ممکن است ریزگردهای ناشی از آن، تا شعاع 650کیلومتری هم بر زندگی و کشاورزی اثر بگذارد. به گفته او، تبدیل زمینهای کشاورزی به بیابان و تحتتأثیر قرار گرفتن معیشت مردم و همچنین شیوع شدید برخی بیماریهای ریوی و سرطانی در استانهای همجوار و شهرهای واقع در مسیر ریزگردها از مهمترین عواقب خشکی دریاچه ارومیه است.
ساعی یادآور شد: احیای دریاچه ارومیه، نیازمند مشارکت همگانی است و اگر این اتفاق روی ندهد، اراضی کشاورزی شهرستان عجبشیر به وسعت 88هکتار در چند سال آینده به بیابان و شورهزار تبدیل میشود.
همزمان با این گفتهها، علی طاهراقدم، قائممقام دانشگاه علومپزشکی دانشگاه تبریز هم با بیان اینکه درجه شوری دریاچه ارومیه نسبت به سایر دریاچههای مشابه بالاست، گفت: با خشک شدن دریاچه، نمک زیادی پیرامون آن انباشته میشود.
وی با بیان اینکه حدود 14میلیون نفر در شهرهای پیرامون دریاچه درگیر مشکلات ناشی از خشک شدن دریاچه میشوند، افزود: باید با تحقیق و پژوهش خودمان را برای مشکلات احتمالی خشکی دریاچه و کمآبیهای تابستان آماده کنیم.
طاهراقدم با تأکید بر ضرورت آگاهسازی مردم اضافه کرد: خطرهای دریاچه ارومیه را نباید سیاسی کرد و باید همه درگیر حل موضوع شوند چون هر زمان مردم درگیر مسائل بشوند، مشکلات بهتر حل میشود.
رضا دهقانزاده، مدیرگروه آموزشی مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علومپزشکی تبریز هم یکی از بزرگترین مشکلات جهانی را تغییرات آب و هوایی دانست و گفت: تغییرات آب و هوایی باعث تغییر نوع بیماریها، به خطر افتادن امنیت غذایی، کاهش آب سالم، افزایش فشارها و استرس در افراد و جامعه میشود که باید برای این موارد فکر اساسی بکنیم.
وی طوفانهای گردوغبار را یکی از عوارض این تغییرات آب و هوایی ذکر کرد و یادآور شد: گردوغبار تا 20هزار کیلومتر میتواند طی مسیر و گستره جغرافیایی وسیعی را درگیر کند.
دهقانزاده با بیان اینکه ستاد احیای دریاچه ارومیه از چند سال پیش تشکیل یافته و به فکر احیای دریاچه است، تصریح کرد: اگر روند احیا طول بکشد مسائل زیستمحیطی و سلامت انسانها نگرانکننده است.
این استاد دانشگاه، بیماریهای آسم، ریوی، تنفسی و سرطانهای پوستی را ازجمله عوارض خشکی دریاچه ارومیه و ریزگردهای ناشی از آن اعلام کرد و گفت: راهکار برونرفت از این بحران، سرمایهگذاری برای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی است؛ ضمن اینکه در سیستم مصرف آب باید تجدید نظر و سیستمهای مراقبت بهداشتی را تقویت کنیم.