40روز - 40سال اخلاص

حجت الاسلام علی سرلک؛ کارشناس مسائل مذهبی

در لحن سخن، شیوه نگاه، فرم رفتار، طعم سکوت و فضای تصمیماتمان، گرایش‌های درونی ما هویدا می شوند. یعنی گفتار و رفتار ما ویترین کالای درون ما هستند، راز اینکه بعضی در میدان روابط فردی و ارتباطات خانوادگی و تعاملات اجتماعی همواره از خود شخصیتی سست و بی سروته و پرتناقض  به نمایش می‌گذارند را باید در قلبشان و تمایلات نابالغ و کشش های بی موردشان جست وجو کرد. 
جمله حکیمانه «از کوزه همان برون تراود که در اوست» می خواهد ما را جرعه نوش همین حقیقت کند. اگر بعضی در کلام‌شان عفیف نیستند و در رفتارشان از نجابت خبری نیست علتش این است که درون پوک و تاریکی دارند، جامعه ای که باید با آرامش و امنیت خودش فرصت رشد و ترقی باشد گاه از طرف بعضی به میدان پرخاش و دعوا و بگیر و ببند تبدیل می شود. حقیقتا از تلخ ترین و شوم ترین مسائل کشور ما تعداد سرسام آور پرونده‌های قضایی‌ای است ( حدود 16 میلیون پرونده) که نشان می دهد تا کجا بعضی از درون، نامهربان و پرکینه و تلخ شده اند. حالا که سربسته متوجه شده ایم که تمام آتش ها از گور دل ناآباد و قلب بیمار برمی خیزد چاره و راهکار هم آباد کردن همین دل است. این قلب مریض را باید در دارالشفایی بستری کرد تا عافیت پیدا کندو جامعه از این همه فسادهایی که به تعبیر قرآن در خشکی و دریا نمودار شده در امان بماند. و چه درمانی بهتر و موثرتر از سخنان  پیامبر صلی الله علیه وآله که فرمودند: چاره، مداومت در اخلاص است تا چشمه های قلب که فعلا با سنگ غفلت و خودخواهی مسدود شده اند به جوشش برسند و بوستان زندگی را از عطر حکمت آکنده کنند، 40 روز اخلاص یک دوره کامل برای کمال انسان است تا بتواند خود را از عفونت کینه  و کدورت و خودخواهی برهاند و با میل به خدای متعال، بهشت را در همین دنیا تجربه کند. و حالا که در چهل سالگی انقلابیم اگر منابع حکمت، در زبان بعضی مسئولین و برخی مردم جاری نشده باید اشکالش را در نداشتن اخلاص‌مان جست وجو کنیم و همه کاسه و کوزه ها را بر سر استکبار جهانی خرد نکنیم.  
مدیریت اشرافی، ‌شرک در تصمیم جمعی است . مرعوب شدن از توپ و تشر دشمن کفر در موضع عمومی است . غفلت از محرومین و مستضعفان نشانه نفاق در ماست .  بی‌توجهی و گاه دهن‌کجی به ارزش‌های اخلاقی و دینی و ملی، باز کردن دروازه‌های شهر به روی اسب تروای دشمن است. خلاصه آنکه اگر هنوز به  حکمت فردی  وجمعی دست پیدا نکرده‌ایم علتش این است که از اخلاص و برکاتش غفلت کرده‌ایم.  و البته ایام فاطمیه زمان خوبی برای بازگشت تک تک ما و جامعه به روزگار وصل خویش است به دوره جوشش چشمه‌های حکمت و بهره‌مندی از اخلاق و مهربانی،به تعبیر حضرت مرضیه؛ رسیدن به أفضل مصلحت .  تا باد چنین باد.
سایه فاطمیه مستدام
 رسول الله (ص): مَنْ أَخْلَصَ لِلهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحًا نَوَّرَ الله قَلْبَهُ ، وَأَجْرَى یَنَابِیعَ الْحِکْمَهِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ
 کسی که چهل شبانه‌روز با اخلاص عمل کند، خداوند چشمه‏های حکمت را در قلب او می‏جوشاند و بر قلم و زبانش جاری می‏کند.
حضرت فاطمه (س) : مَنْ أصْعَدَ إلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، أهْبَطَ اللهُ إلَیْهِ أفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ 
هر که عبادت خالصش را به سوی خدا بالا فرستد، خداوند متعال برترین مصالحش را به سوی او پایین می فرستد.