یادداشت
جشنواره و سینمای بی‌ستاره
عبدالرضا اکبری/ بازیگر سینما و تلویزیون
همان‌طور که بازار شب‌عید مجموعه‌ای از کالاهای تولیدی یک سال را برای استفاده از فرصت فروش به خریداران مشتاق به عرصه می‌آورد، جشنواره نیز حاصل یک سال تلاش هنری فعالان سینما را برای ارائه به تماشاگران عرضه می‌کند.
استقبال مردم و مخاطبان، نقد منصفانه و داوری بی‌طرفانه، فضایی را می‌سازد که در آن امکان رصد سلیقه تماشاگران، عیب و ایراد فیلم‌ها و نیز نقاط قوت آثار چشمگیر فراهم می‌شود.
همه اینها انتظاراتی است که دوستداران، علاقه‌مندان و همه کسانی که به نوعی به سینما عشق می‌ورزند، از جشنواره فیلم فجر دارند که مهم‌ترین اتفاق سینمای ایران در هر سال به شمار می‌رود.
اما بیان این مطلب برای خود من هم دردناک و غم‌‌انگیز است که در یکی دو سال اخیر، کسانی که فرصت دیدن آثار شرکت داده شده در جشنواره را نداشته‌اند و بعد چنین آثاری را از روی سی‌دی در خانه دیده‌اند، عقیده دارند با حضور نیافتن در جشنواره، چیزی را از دست نداده‌اند.
فراوانی آثاری که دقت و وسواس خاصی در تولید آنها دیده نمی‌شود، حضور چهره‌های تکراری در فیلم‌ها، فیلمنامه‌های ضعیف و اجراهای کم‌توان همه و همه دست به‌دست هم داده‌اند تا جشنواره کیفیت و جایگاه سال‌های قبل را نداشته باشد.
همان‌قدر که معتقد به حضور جوان‌ترها و استفاده از خلاقیت و نبوغ چهره‌های جدید در سینما هستم، به همان اندازه توجه به تخصص و تجربه را در این زمینه لازم می‌دانم.
فیلمنامه قوی اگر توسط کارگردان و عوامل تهیه و تولید اهل فن و بازیگران خلاق و توانا به فیلم تبدیل شود، اثر سینمایی باارزشی تولید خواهد شد. در غیر این صورت ضعف هر یک از این حلقه‌ها به منسجم‌نبودن این زنجیره خواهد انجامید.
شاید یادآوری این نکته در پایان بی‌مناسبت نباشد؛ مخاطبی که پای تماشای یک فیلم می‌نشیند انتظار دارد از موسیقی، تصویر، صحنه، بازی و داستان لذت ببرد.
