پولاد کیمیایی علیه پراگماتیسم

سارا برومند/خبرنگار

اولین فیلم‌ها از این مزیت بهره‌مندند که بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای از کارگردان قضاوت شوند، اما فیلم «معکوس» به کارگردانی پولاد کیمیایی از همان پلان‌های ابتدایی و ساختار دراماتیک، سینمای کیمیایی را به رخ می‌کشد؛ سینمایی رفیق‌محور با قاب‌هایی کارت‌پستالی و محتوایی پراگماتیک که در انتها مانند فیلم حکم کیمیایی علیه مانیفیست خود به پایان می‌رسد.
هرچند فیلم پیرنگ سینمای کیمیایی را دنبال می‌کند، اما اساسا فیلمی فرمالیستی است. چیدمان قاب‌ها از منطق خاصی پیروی می‌کند؛ اما ضد‌سینمای داستان‌گوست. هرچند که فیلم کاستی‌هایی دارد اما به‌عنوان نخستین تجربه کارگردانی، فیلمی قابل دفاع است. البته که برند کیمیایی بر آن سوار شده و توقعات را بالا برده است. درهرحال فیلم معکوس را می‌توان در ادامه سینمای پدر قلمداد کرد و این پیام برای کیمیایی‌دوستان در فیلم مستتر است که سینمای کیمیایی با پسر ادامه می‌یابد.