نگاه
نشست‌ها و انجمن‌های ادبی؛ نه آنچنان که باید
محمود معتمدی /شاعر و منتقد ادبی
انجمن‌های ادبی، هنری و فرهنگی جلساتی هستند که در محل و زمانی ثابت معمولا یک‌بار در هفته تشکیل می‌شوند.
محل این جلسات در فرهنگسراهاست. مراکز خصوصی، آموزشگاه‌ها و حتی اخیرا کافی‌شاپ‌ها میزبان چنین جلساتی هستند.
نکته قابل تامل و توجه در این باره کیفیت چنین جلساتی است. جز جلساتی که به موضوعات فلسفه، زیبایی‌شناسی، زبان و موسیقی و جایگاه این رشته‌ها می‌پردازد، جلسات ادبی در 2حوزه شعر و داستان کوتاه طرفداران خاص خود را دارد؛ کسانی که با حضور در این نشست‌ها آثار جدید خود را می‌خوانند، آثار دوستان هم انجمنی را می‌شنوند، درباره آنها اظهارنظر می‌کنند و نظرات گرداننده انجمن را- که گاه آموزش‌هایی در خلال نشست می‌دهد- نیز می‌شنوند. اکثر انجمن‌های ادبی، به‌ویژه انجمن‌های شعر فعالیتی متوسط و در حد میانی دارند. در این جلسات چنان به سبک و شاخصه‌های هنری کار پرداخته نمی‌شود. از طرف دیگر وضع نابسامان چاپ و نشر و گرانی کاغذ نیز به وضعیت ناگوار شعر دامن زده و مشکلاتی نیز از سوی فضای مجازی بر این عرصه تحمیل شده است. این مشکلات تاثیر خود را بر انجمن‌ها می‌گذارد و موجب پایین ماندن سطح کیفی آنها می‌شود. تیراژ پایین کتاب‌های منتشر شده در زمینه شعر می‌توانست و می‌تواند با فعال‌تر شدن فضای مجازی تا حدی جبران شود و از این رهگذر انجمن‌های شعر نیز دستمایه بیشتری بیابند ولی این فضا هم متاثر از فضای دیگری است که شرح و تفصیل خود را دارد.
در مجموع باید گفت نیاز جدی به بازتعریف عناصر چهارگانه ادبی یعنی نویسنده، ناشر، پخش و مخاطب احساس می‌شود، تا نشست‌ها، کلاس‌ها و شعرخوانی‌ها فضای بهتری داشته باشند و شعر در حافظه ادبی تاریخ معاصر، تصویر مطلوب‌تری پیدا کند.
