دیدگاه
اخذ بهای تردد در‌تونل‌ها و چند نکته
علی اعطا؛ سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران
در روزهای اخیر، در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، لایحه تعیین نرخ بهای خدمات تردد وسایل نقلیه در تونل‌ها و معابر خاص، مسئله اصلی بسیاری از کنشگران بود. لایحه، در حجم وسیع مورد انتقاد قرار گرفت. خاستگاه انتقادات، البته یکسان نیست و علاوه بر طرح نظراتی از منظر عدالت اجتماعی، حق بر شهر، شیوه مدیریت شهرداری و یا شیوه نگاه نسبت به چگونگی اداره شهر، نقد و نظرهایی مطرح می‌شد که بدون مبنای روشن و خاستگاه معین، حاوی پیشداوری‌ها و بعضا، دادن اطلاعات غلط به مخاطب بود.
در توضیح موضوع، می‌توان به چند نکته اشاره کرد.
نکته اول اینکه به‌طور طبیعی، همواره در دستگاه اجرایی لوایحی در سطوح کارشناسی در دست بررسی است. در رابطه با لوایح، فرایندی که در شهرداری به‌عنوان دستگاه اجرایی طی می‌شود، سازوکاری چنین دارد: در هر واحد تخصصی، حسب ضرورتی که کارشناسان آن واحد تشخیص بدهند، صورت مسئله‌ای که حل آن نیازمند وضع مقررات باشد، شناسایی و احصا می‌شود. ایده‌ای مطرح و تبدیل به متن می‌شود. درنهایت پس از تدوین متن به‌عنوان پیش‌نویس لایحه، این پیش‌نویس به معاونت برنامه‌ریزی و امور شورای شهرداری ارسال می‌شود و در کارگروه لوایح و طرح‌ها (به‌عنوان یک کارگروه کارشناسی) و پس از آن در کارگروه سه‌نفره مدیریتی مطرح می‌شود.
پس از تصویب در این دو کارگروه، لایحه از سوی معاون برنامه‌ریزی، برای شهردار ارسال شده و در صورت موافقت شهردار، لایحه به شورا می‌رود. بنابراین آنچه در قالب لایحه در دستگاه اجرایی و در این مورد، در شهرداری مطرح و به شورا ارسال می‌شود، خلق‌الساعه نیست و مراحل کارشناسی و مدیریتی متعددی را می‌گذراند. در این میان، لایحه «تعیین نرخ بهای خدمات تردد وسایل نقلیه در تونل‌ها و معابر خاص»، هنوز در میانه راه در شهرداری است، در کارگروه‌های معاونت برنامه‌ریزی و امور شورا در حال بررسی است و هنوز به‌منظور توشیح، برای شهردار ارسال نشده و به تبع آن، هنوز به شورا نیامده است. آن دسته از همکاران عزیز رسانه‌ای که خبر زودهنگام دادند که، تونل‌های تهران پولی می‌شود، چگونه توجه نکردند که لایحه مورد نظر، هنوز در حد پیش‌نویسی در معاونت‌های ذیربط است و حتی به مرحله تأیید توسط شهردار تهران نیز نرسیده تا به شورا ارسال شود.
نکته دوم: مطرح‌شدن طرح‌ها و لوایح در صحن شورا نیز، خلق‌الساعه نیست. بررسی طرح‌ها و لوایح، سازوکاری طولانی دارد و هر موضوع، در کمیسیون‌های مرتبط و کمیته‌های خاص آن کمیسیون‌ها، از چند نظرگاه مورد بررسی قرار می‌گیرد. گزارش‌های کارشناسی کمیسیون‌ها در اختیار اعضای شورا قرار می‌گیرد و بعضا در صحن ارائه می‌شود. اینگونه نیست که لایحه‌ای، امروز مطرح شود و فردا به صحن بیاید و رأی‌گیری انجام شود و تمام! اتفاقا نکته‌ای که در اینجا دارای اهمیت است، تلاش پرحاصل و پرارج همکاران ما در شورا در جهت گفت‌وگو و تعامل با همه گروه‌های ذی‌نفع در رابطه با هر تصمیم است.
ضمن اینکه، سابقه نشان داده است اعضای شورای پنجم، که برآمده از یک فهرست واحد انتخاباتی هستند، در مباحث کارشناسی در صحن صریح‌ترین اختلاف‌نظرها را می‌گویند و می‌شنوند. تلاش می‌کنند اقوال مختلف را بشنوند و بهترین آن را برگزینند. در نهایت باید گفت؛ فضای تضارب آرا که به مدد رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی فراهم آمده‌است، فضای مبارکی است. از سوی دیگر، شورای پنجم و مدیریت شهری در این دوره، به دلایل مختلف - که می‌توان در جای دیگر به آن پرداخت - به مرکز ثقل توجه شهروندان تبدیل شده و این امر، مسئولیت مدیران و سیاستگذاران شهری را سنگین‌تر می‌کند. مدیران و سیاستگذاران شهری می‌دانند - و باید بدانند - که دوران تصمیم‌گیری در اتاق‌های بسته به سرآمده است و امروز، همه ما در اتاق‌های شیشه‌ای تصمیم می‌گیریم و همانگونه که در پیشگاه پروردگار متعال مسئولیم، در مرتبه بعدی در برابر شهروندان نیز پاسخگو باشیم و اطمینان بدهیم تصمیم برخلاف خیر عمومی نخواهیم گرفت. از سوی دیگر، به‌عنوان نمایندگان مردم در شورای اسلامی شهر تهران، از برخی همکاران رسانه‌ای انتظار داریم در انعکاس واقعیات به مردم با دقت و حساسیت بیشتری عمل کنند و شیوه آن مجری محترم را در پیش نگیرند که خبر داد، لایحه در کمیسیونی در شورای شهر در حال بررسی بود و قرار بود به صحن بیاید، اما به‌دلیل شدت انتقادات در فضای مجازی و رسانه‌ها، اعضای شورا کلا پشیمان شدند و موضوع را منتفی کردند!
