گزارش
تیم نجات در تونل
درباره تیم‌های امداد در تونل‌های شهری که با حضور بموقع خود از بروز حوادث تلخ جلوگیری می‌کنند
فاطمه عسگری نیا- روزنامه نگار
«87500» شماره رهایی از گرفتاری در تونل‌های شهری تهران؛5رقمی که وقتی شماره‌گیری شود، امدادگران مستقر در نزدیکی تونلی که در آن گرفتار شده اید، سریعاً خود را به شما می‌رسانند و بدون اینکه ریالی از شما مطالبه کنند، نسبت به رهایی‌تان از تونل و خارج کردن خودرو یا موتورسیکلت‌تان از آن اقدام می‌کنند. هر تیم از 2امدادگر تشکیل شده که در شیفت‌های طولانی چند قدم عقب‌تر از دهانه هر تونل، سوار بر نیسان‌های آبی رنگ به حال آماده باش، منتظر اعلام ماموریت و یاری رساندن به شهروندان هستند و در هر ساعت از شبانه روز که باشد، آنها آماده خدمت‌رسانی به همنوعان‌شان هستند و چه بسا در ماموریت‌های سخت و طاقت‌فرسایی که دارند، حتی جانشان هم تهدید می‌شود. مانند حسین آقای گنبدی که همین چند وقت پیش حین امدادرسانی به یک خودروی گرفتار در تونل توحید، توسط یک راننده بی‌احتیاط زیر گرفته و الان چند وقتی است که خانه‌نشین شده است. برای گپ و گفت با این امدادگران به نزدیکی‌های تونل توحید در خیابان نواب رفته‌ایم و درباره کار و بارشان که زیرنظر سازمان کنترل ترافیک شهرداری تهران مدیریت می‌شود، گپ و گفت کرده‌ایم.
امداد در سریع‌ترین زمان
بابک و علی گنبدی همیشه با هم ماموریت‌های تونل را می‌روند؛ علی هم سن و سال بچه آقا بابک است و تازه کار امداد در تونل را شروع کرده اما با تجربه‌هایی که بابک دارد، او نگرانی‌ای از بابت انجام کار ندارد؛ البته امداد در تونل یک جورهایی شغل خانوادگی آنها شده است:« پدرم تا همین چند وقت پیش، امدادگر تونل توحید بود اما متأسفانه حین انجام ماموریت درحالی‌که مشغول امدادرسانی به یک راننده گرفتار بود، با یک خودرو برخورد می‌کند و به‌شدت مجروح می‌شود. بعد از این اتفاق من به جای پدرم کار را بعد از آموزش‌های لازم در دست گرفتم.»
او هم از سختی‌های این کار برایمان می‌گوید:« متأسفانه رانندگان خودروها و راکبان موتورسیکلت‌ها هیچ توجهی به علائم هشدار ما زمان امدادرسانی در تونل نمی‌کنند و با این کار جان امدادگران را تهدید می‌کنند.» به‌گفته علی «تیم‌های امدادی مستقر در ورودی و خروجی تونل‌ها در حداقل زمان ممکن باید خود را به محل ماموریت برسانند؛ در غیر این صورت، تونل شاهد ترافیک سرسام‌آور می‌شود که این مسئله زندگی شهروندان را مختل می‌کند.» همینطور که در حال صحبت بودیم، بی‌سیم بابک خبر از اتفاقی تازه در تونل می‌دهد و تیم 2نفره‌شان با سرعت راهی ماموریت می‌شوند.
تیم بابک و علی که می‌روند، حسین کل گنبدی و سعید یعقوب‌زاده از ماموریت قبلی داخل تونل بر می‌گردند؛ حسین درحالی‌که دستی بر سیبل‌های پر پشتش می‌کشد، می‌گوید: که روزی 6-5ماموریت را همراه سعید پوشش می‌دهند:« بیش از یک دهه است که در این شغل مشغولم؛ تقریبا از روزهای نخست راه‌اندازی تیم‌های امداد تونل در تهران؛ اگرچه خیلی از مردم هنوز با شغل ما آشنا نیستند، واقعیتش این است که اگر تیم‌های امداد تونل نباشند، با این حجم تصادف و اتفاقی که برای خودروها و موتورسیکلت‌ها در تونل رخ می‌دهد، تردد شهروندان کلا مختل می‌شود؛ ضمن اینکه مردم باید هزینه‌های هنگفتی را برای خارج کردن خودروهای خود از داخل تونل پرداخت می‌کردند؛ درحالی‌که ما این خدمات را کاملا به‌صورت رایگان ارائه می‌کنیم.»
ناجیان زیرزمینی
از کله سحر، شال و کلاه می‌کند و در سوز و سرمای زمستانی، پشت خودروی امدادی می‌نشیند و از وقتی خودش را شناخته، شغلش با امداد و کمک‌رسانی به همنوعانش گره خورده است. نامش بابک کاظمی است؛ هم سابقه امدادگری اورژانس را در کارنامه کاری خود دارد و هم امدادگری در تونل‌های شهری تهران را:« من همزمان هم در اورژانس فعالیت دارم و هم در امداد تونل که همین سابقه کاری در اورژانس و آشنایی با کمک‌های اولیه درمانی در خیلی از ماموریت‌های امداد تونل، باعث نجات جان افراد به‌خصوص موتورسوارها شده است.»
او درحالی‌که کار امداد در تونل را بسیار سخت‌تر از کار در اورژانس توصیف می‌کند، می‌گوید:
« درست است‌که در میان تمام ابزاری که برای خارج کردن خودرو یا موتورسیکلت گرفتار در تونل به همراه داریم، یک باکس کوچک کمک‌های اولیه هم هست، اما در برخی مواقع این باکس کوچک جوابگوی نیاز مجروح نیست و اگر تبحر و تجربه کاری نباشد، نمی‌توان کاری از پیش برد؛ هرچند باید اعتراف کنم که همین کمک‌های کوچک امدادی ما زمان امدادرسانی به رانندگان و راکبان مجروح تا رسیدن اورژانس، جانشان را نجات داده است.»
