یک دنیا امید و کمی نگرانی

میزبان جام ملت‌ها برای گرفتن یک امتیاز از تیم بحرین تا دقیقه 88عذاب کشید و اگر لطف داور نبود افتتاحیه را می‌باخت، استرالیا هم که قهرمان دوره پیش بوده، دیروز در بازی اول گرفتار مقاومت بازیکنان اردن شد. می‌توانیم از ناکامی 2 مدعی اصلی جام خوشحال باشیم، اما این فقط یک طرف ماجراست. طرف دیگر ماجرا کمی نگران‌کننده است. همان واقعیتی که کی‌روش نگرانش است. اینکه فکر کنیم تیم‌های گمنام فقط یقه حریفان ما را می‌گیرند، فکر کنیم یمن را به راحتی می‌بریم و به ویتنام چهار پنج گل می‌زنیم. بحرین و اردن ثابت کردند که حتی پیش‌بینی کی‌روش درباره رسیدن کره و ژاپن و استرالیا به نیمه‌نهایی هم می‌تواند درست نباشد. بعد از 2 بازی ابتدایی جام، حالا بیش از هر زمان دیگری ایمان می‌آوریم که بازی با یمن، برای تیم ایران مثل فینال است. اگر این فینال را ببریم، می‌توانیم به اجرای نقشه صعود از گروه به‌عنوان صدرنشین امیدوار باشیم. برای پیروزی در بازی اول، پیش‌بینی می‌شود کی‌روش کمی ریسک کند. ممکن است او بازی را 1-3-2-4شروع کند اما در بیشتر زمان بازی با 3مهاجم به دروازه حریف یورش ببرد. تغییر بزرگ احتمالا در هافبک دفاعی خواهد بود. از ابوظبی خبر می‌رسد که احتمال دارد وحید امیری به جای عزت‌الهی، کنار امید ابراهیمی قرار بگیرد؛ همان نقشی که احسان حاج‌صفی هم قبلا به‌عهده گرفته بود. نتیجه رؤیایی برای تیم ایران در بازی اول پیروزی با بیش از دو سه گل است که اگر روز آخر کار به گل‌شماری کشید، بالاتر از عراق قرار بگیریم، اما واقعیت این است که در تورنمنت‌ها، پیروزی با هر نتیجه و کیفیتی، به هدفی که داریم، ما را یک قدم نزدیک‌تر می‌کند. پس آرزو می‌کنیم ایران امروز برنده باشد، حتی با یک گل.