تماس‌های راه دور با کارت قرمز

سیاوش ابدی

مثل زمانی که نوشابه نارنجی دوباره به شهر برگشته بود و همه هوس کانادادرای می‌کردند، در سال1371 هم اغلب مسافران درون‌شهری دوست داشتند روی صندلی رنو 21 بنشینند.

 تنوع خودرو در خیابان‌های شهر را می‌توانید در فیلم‌های سینمایی آن زمان ببینید. برای مثال فیلم «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» که ابوالحسین داوودی آن را در سال1370 ساخت و سال71 روی پرده رفت و بسیار هم دیده شد، خیابان‌های تهران را در تسخیر پیکان، موتور و اتومبیل‌های خارجی به‌جامانده از زمان پیش از انقلاب نشان می‌دهد. در چنین شهری، تاکسی رنو 21 اتفاقی شگفت‌انگیز به‌شمار می‌رفت. شهریور سال 70 بود که مدیرعامل تاکسیرانی نشستی مطبوعاتی ترتیب داد تا این خبر ویژه را در اختیار رسانه‌ها قرار دهد. سیدجمال هاشمی عربی گفت: «سه هزار دستگاه اتومبیل جدید رنو 21 از کمپانی سازنده آن در فرانسه خریداری شده که به‌تدریج در اختیار متقاضیان قرار خواهد گرفت». 

رنو 21 به‌عنوان تاکسی با اولویت واگذاری به کسانی که در خط اول جبهه حضور داشتند، خانواده شهدا و جانبازان، در ماه‌های پایانی سال1370 وارد خیابان‌های پایتخت شد. قیمت مدل کولردار این اتومبیل در آن سال یک میلیون و500هزارتومان بود و بدون کولرش هم با 50هزارتومان کمتر واگذار می‌شد. بااین حال انتظار برای رسیدن رنو 21 و نشستن روی صندلی تاکسی‌های جدید تنها اتفاق هیجان‌انگیز در خیابان‌های تهران سال70 نبود، آن سال شکل تلفن‌های همگانی در شهر هم تغییر کرد. در سال 70 هنوز تلفن‌های عمومی ابزاری بسیار پرکاربرد در زندگی شهری به شمار می‌رفتند و این بود که خبر نصب تلفن‌های کارتی در خیابان‌ها بازتاب گسترده‌ای میان اهالی شهر پیدا کرد. اوایل تابستان سال70 بود که روابط عمومی وزارت پست و تلگراف و تلفن این خبر را در اختیار رسانه‌ها گذاشت: بیش از 50دستگاه تلفن همگانی کارتی در مراکز تلفن راه دور در تهران نصب شده که از تیرماه راه‌اندازی خواهند شد. 

کارت‌های اعتباری قرمز و آبی رنگ مخصوص ارتباط تلفنی بین شهری هستند و قیمت آنها 800تومان است و کارت سبزرنگ مخصوص ارتباط تلفنی بین‌المللی بود و مبلغ اعتبار این کارت‌ها 4هزار تومان است. به این ترتیب با اضافه شدن دستگاه‌های تلفن کارتی به مبلمان شهری و تردد رنو21 به‌عنوان تاکسی در خیابان‌ها، تغییر به سمت مدرن شدن فضای شهری در پایتخت ایران شروع شد.