بریم شمال یا ژاپن؟

محمدتقی حاجی‌موسی

مردم ما کلا مردم باحالی هستند و بعد از اینکه 22بهمن انقلاب کردند خیلی زود به سر کار و زندگی خودشان برگشتند و به این نتیجه رسیدند که باید به زندگی ادامه داد. یکی از بخش‌های این زندگی‌کردن هم تفریحات سالم بود که چون آن موقع امکانات داخل مثل خارج نبود، سفرهای خارجی حسابی توی بورس بود و ملت از همان بهار شروع کردند به رزرو تورهای چندروزه خارجی؛ از شرق دور بگیرید تا اروپا و آمریکا و هیچ نقطه‌ای روی نقشه نبود که پای ایرانی‌ها به آن نرسد. البته ارزان‌بودن دلار و پایین‌بودن قیمت‌ها هم در این سفرها بی‌تأثیر نبود. برای مثال در خرداد 58، دفاتر گردشگری برای 24روز تور لس‌آنجلس، نیویورک، واشنگتن و لندن تنها 14450تومان از مسافران می‌گرفتند که الان با همین پول به شما 3 تا فلافل هم نمی‌دهند یا مثلا اگر کسی می‌خواست به ژاپن و ممالک شرقی برود برای 19روز گشت‌و‌گذار کافی بود 9500تومان از جیبش خرج کند که الان با این پول شما می‌توانید تا ترمینال شرق با تاکسی اینترنتی بروید؛ تازه اگر در ساعت اوج ترافیک نباشید. 29روز گردش دور اروپا هم برای مردمی که می‌خواستند خستگی انقلاب را از تن به در کنند 11450تومان در‌می‌آمده که می‌شود 2تا فلافل و یک نوشابه کوچک در بسته‌بندی پلاستیکی و این نشان می‌دهد که الان با این پول‌ها چقدر بیشتر می‌شود از زندگی لذت برد و لازم نیست یک‌ماه بروید دور دنیا بچرخید و همین که 2تا فلافل به بدن بزنید حالتان خوب می‌شود. غیر از خارج اما عده‌ای هم به داخل علاقه داشته‌اند و مثل الان از اول تا آخر تابستان به سمت شمال کشور می‌رفتند منتها چون جمعیت کمتر بوده مثل الان ترافیک نمی‌شده و جا زیاد بوده. این دوستان برای اینکه یک هفته در بهترین جای شمال با خانواده تفریح کنند نهایتا 500تومان خرج می‌کردند که این انتهای لاکچری‌بازی بوده. در این شرایط طبق اسناد موجود، سال   58 هر  هفته حداقل 500هزار نفر به کنار دریا می‌رفته‌اند و در تیرماه آمار 2میلیون نفر در هفته هم ثبت شده که نشان می‌دهد ما چقدر به دریا اهمیت می‌دهیم و می‌داده‌ایم. قشر کم‌درآمدتر که اتومبیل نداشتند تا شمال بروند اما آن موقع آتش عشق خودشان به دریا را با آب استخرها خاموش می‌کردند که با توجه به کمبود استخرها و سرانه هر 47هزار نفر یک استخر در تهران، یک مقدار فضا کم بوده و مردم مجبور بوده‌اند کمی مهربان‌تر شنا کنند تا جا به بقیه هم برسد. ظاهرا کمبود استخر از قدیم‌الایام در کشور شایع بوده و قرار است تا ابد ادامه داشته باشد؛ چون ما دوست نداریم برخلاف سنت‌های خود عمل کنیم! مسئله دیگر آلودگی استخرها بوده که شما وقتی این همه آدم را داخل مایع ضدعفونی‌کننده بریزید هم خودبه‌خود آلودگی تولید می‌کنند و به‌نظر ما طبیعی است. در آن سمت ماجرا مردمی که علاقه‌ای به آبتنی نداشته‌اند ترجیح می‌داده‌اند به میدان اسبدوانی در شرق تهران بروند و از تماشای چابک‌سواران لذت ببرند که خب این لذت هم خیلی طولانی‌مدت نبود و میدان جمع شد.