چند می‌گیری وام بگیری؟

عیسی محمدی

اینکه آدم پول داشته باشد و یک جیب پرپول و یک حساب پروپیمان، ایده جالبی است و می‌تواند بسیاری از مشکلات را از سر راه بردارد. حالا اگر اینها هم نبودند، اینکه آدم  اطرافیانی پولدار داشته باشد که بتواند کمکش کند هم ایده‌ای جالب است. اگر هیچ کدام‌شان را نداشتیم، این یکی را داشته باشیم که پدر و مادرمان یا برادری یا خواهری یا دوستی، این‌قدری دست‌شان باز باشد که بتوانند گره‌های مالی ما را به‌طور کوتاه‌مدت و بلندمدت بازکنند، این هم عالی است. اما اگر باز هم هیچ‌کدام‌شان نبود، آن‌وقت تکلیف چیست؟ واسطه‌های وام، ایجاد شده‌اند یا خودشان، دم و دستگاه‌شان را ایجاد کرده‌اند که این مشکل را حل و این خلأ را پر کنند. این واسطه‌ها، وام‌ها را از جاهایی که هست می‌گیرند و تحویل شما می‌دهند. حالا این واسطه‌ها، می‌توانند صورت قانونی داشته باشند؛ مثل بانک‌ها و مؤسسات اعتباری و... یا می‌توانند یک سری آدم‌ها و افرادی باشند که به‌واسطه ارتباطات و اعتبار و اطلاعاتی که دارند، وام‌ها را شناسایی کنند و در اختیارمان بگذارند. در این گزارش، نیم‌نگاهی به وام‌چاق‌کن‌های غیررسمی یا همان واسطه‌های وام غیررسمی انداخته‌ایم.

در بخش تسهیلات آشنا داریم

می‌خواهیم خانه بخریم و 200میلیون‌تومان کم داریم. قاعدتاً چنین وامی را به‌راحتی در اختیارمان نمی‌گذارند. چه باید بکنیم؟ روزنامه‌ها را برمی‌داریم و از طریق نیازمندی‌ها، شماره‌ای را پیدا می‌کنیم که وعده یک وام راحت و بی‌دردسر، در سریع‌ترین زمان ممکن را می‌دهد. تماس می‌گیریم. خانمی گوشی را برمی‌دارد و شرایط را می‌پرسیم. ظاهراً باید یک سند ملکی داشته باشیم؛ با مدارکی دیگر. سند ملکی را از کجا بیاوریم؟ از یکی از آشناها کپی سند ملکی‌اش را عاریه می‌گیریم و با باقی مدارک، راهی دفتر این مؤسسه یا هر چیز دیگری می‌شویم؛ جایی در خیابان آذربایجان، کمی مانده به خیابان آزادی. زیرزمین یک ساختمان اداری، وارد یک دفتر نسبتاً مرتب می‌شویم. خانمی که با ما صحبت کرده بود، مدارک را تحویل می‌گیرد. می‌گوید که «ما در بخش پرداخت تسهیلات چندتا از بانک‌ها و مؤسسات آشناهایی داریم که می‌توانند این وام‌ها را برایمان جور کنند». درباره هزینه‌اش سؤال می‌کنیم. البته همه‌چیز را موکول می‌کند به ارسال مدارک و استعلام بانکی و روزهای بعد از آن. با اصرار ما، اشاره می‌کند که یک وام 100میلیونی شسته‌رفته، بین 10 تا 15‌میلیون هزینه برمی‌دارد. اگر 2 برابر بشود، قاعدتاً 20تا 30میلیون. همه‌چیز هم بستگی به نوع وامی دارد که می‌خواهند بگیرند. مدارک را داخل پرونده و پرونده را داخل زونکنی می‌گذارد تا بعدتر، استعلامات لازم را انجام بدهند. از مؤسسه خارج می‌شویم و روزهای بعد، پاسخگوی تماس‌شان نیستیم. البته بعدتر، مسئول مربوطه پیامک می‌دهد و ما را بابت این کار غیراخلاقی، شماتت می‌کند!

پیشنهاد ما، وام جانبازی است

شماره بعدی را از یکی از اپلیکیشن‌های معروف اینترنتی که در کار خرید و فروش است، پیدا می‌کنیم. البته اسم ندارد، ولی اسمش را می‌توانیم از روی جی میلی که ثبت کرده، حدس بزنیم. تماس می‌گیریم؛ جایی در حوالی پیروزی دفتر دارند. می‌گوییم که قصد خرید خانه داریم و 100میلیون وام می‌خواهیم؛ البته مشروط به اینکه بازپرداخت آن برایمان سبک باشد. آقایی که موبایل ثبت شده در آگهی را جواب می‌دهد، می‌گوید: «هم‌اکنون وام جانبازی را پیشنهاد می‌کنم که فعلاً نداریم. وام‌های جانبازی قبلی، 85میلیون تومان بود  که البته بیست و خرده‌ای‌میلیون تومان هزینه خرید و به‌نام کردن و پیگیری‌های اداری و حقوقی آن است». کنجکاو می‌شویم که چرا این وام‌ها تعطیل شده‌اند. جواب می‌دهد: «بودجه‌ای تعیین می‌شود که بابت وام‌های جانبازی اختصاص می‌یابد. هم‌اکنون جلوی این وام‌ها را گرفته‌اند، حالا یا بودجه نیست یا هر دلیل دیگری. البته این بحث هم وجود دارد که از 2هفته بعد مجدداً راه بیفتد. ظاهرا قصد دارند که این وام‌ها را 100میلیونی کنند». 100میلیون؟! باید وام جالبی باشد. شرایط بازپرداخت آن ‌هم بستگی به 10 یا 15 یا 20ساله بودن بازپرداختش خواهد داشت. در وام 85میلیونی، اقساطی که قرار است پرداخت شود، 850، 650 و 550هزارتومان در‌ ماه است. حالا به نسبت 100میلیون شدن وام جانبازی، این مبالغ هم نسبت گرفته شده و اضافه می‌شود. ظاهراً خود این دوستان، وام جانبازی 100میلیونی را، البته اگر تصویب بشود، 30میلیون خریده و 32میلیون می‌فروشند و در کل، از 100میلیون پرداختی، 68میلیون تومان دست ما را خواهد گرفت. آپشن این دوستان هم از این قرار است: آنها برخلاف دیگران،8-27میلیونی را که باید بابت وام 85میلیونی فعلی جانبازی دودستی تقدیم دوستان کنیم، بعد از دریافت وام می‌گیرند؛ یعنی نیازی نیست که بابت پرداخت این پول، دوباره بروید و یک وام یا قرض دیگر بگیرید!

باید وقت قبلی بگیرید!

مورد بعدی را هم باز از طریق اینترنت پیدا می‌کنیم؛ جایی در خیابان انقلاب، حوالی فخر رازی. البته شماره ثابت ندارند و موبایل داده‌اند. تماس می‌گیریم. خانمی گوشی را برمی‌دارد. می‌گوییم که قصد خرید خانه داریم و می‌خواهیم 100میلیون وام با بازپرداخت سبک برداریم، چه کار باید بکنیم؛ «وامی داریم که بازپرداخت ماهانه آن 2 میلیون و 600هزار تومان و 5ساله است. البته با رهن سند. اگر هم قصد خرید خانه دارید که باید مدارک خرید و سایر مدارک مورد نیاز را بیاورید تا اقدام کنیم.» اولش خوشحال می‌شویم اما وقتی به‌صورت ذهنی چرتکه می‌اندازیم، می‌بینیم که 5ساله، باید 60عدد قسط ناقابل 2میلیون و 600هزارتومانی را پرداخت کنیم؛ سرجمع می‌شود 156میلیون تومان، چیزی نزدیک به 56درصد سود برای یک وام 100میلیونی در 5سال! نکته جالب‌تر البته حق‌الزحمه دوستان است که 12میلیون تومان ناقابل می‌شود. در ضمن، هزینه‌های مرتبط با وکالت و دارایی و سند به‌نام‌زدن و... هم پای خودتان است که آنها را هم باید بین 3 تا 5میلیون‌تومان حساب کنید. تشکر می‌کنیم و می‌خواهیم که مراجعه‌ای به دفترشان در خیابان فخر رازی داشته باشیم؛ «باید از قبل تماس گرفته و وقت رزرو کنید تا ایشان تشریف داشته باشند.» می‌پرسیم ایشان کی هستند؟ ظاهراً مشاور اصلی، مدیر این شرکت یا گروه است که از قبل وقت می‌دهد تا ما را بابت دریافت این وام توجیه کند. تشکر می‌کنیم و قول می‌دهیم که حتما تماس بگیریم.