حلقه مفقوده توسعه کرمانشاه«برنامه» است

شهره امیری|  روزنامه‌نگار:

توسعه پایدار هر استان به شیوه مدیریت دستگاه‌های اجرایی و اداری مرتبط با رشد و توسعه آن استان ربط دارد. از دستگاه‌های مهم اجرایی و اداری که در رأس امور هر استان بعد از مدیر ارشد قرار دارد، سازمان مدیریت و برنامه‌‌ریزی است. اگر این سازمان در وظایف خود، مدبرانه انجام وظیفه کند، می‌تواند شرایط رشد و توسعه متوازن استان را فراهم کند. 

در استان کرمانشاه این سازمان‌بنا به دلایلی نتوانسته آن‌گونه که باید مدیریت و برنامه‌‌ریزی زوایای مختلف استان را در نظر بگیرد و برنامه‌های راهبردی و اساسی را پیش ببرد. چنان‌که اکنون استانی که روزگاری جوان‌ترین نیروی انسانی را داشت و هنوز توانایی‌هایی در بازرگانی، گردشگری، کشاورزی و علمی دارد، در صدر نمودارها و جدول‌های توسعه‌نایافتگی است.

این مشکل از ناتوانی و کم‌توانی مدیران گذشته نشان دارد که در کنترل برنامه‌های توسعه استانی و تخصیص اعتبارات به‌موقع و مناسب و کسب و تخصیص بودجه مورد نیاز استان عملکرد مطلوبی نداشته‌اند. اگر همۀ برنامه‌های راهبردی و رصد توسعه استان اجرا می‌شد، کرمانشاه دچار مشکل‌های اقتصادی و به تبع آن اجتماعی و فرهنگی نمی‌شد. 

در این مدت باید مطالعات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، بررسی‌های علمی برای بهبود نظام‌های برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی، تنظیم راهبردهای توسعه و برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت، ارائه پیشنهاد برای خط‌مشی‌ها و سیاست‌های مربوط به بودجه کل کشور به مراجع ذی‌ربط، نظارت مستمر بر اجرای برنامه‌ها و بودجه و پیشرفت دوره‌ای سالانه آنها و ارائه گزارش‌های لازم، تهیه و تدوین طرح آمایش سرزمینی، ارزیابی عملکرد مدیران، هماهنگی راهبردی روش‌ها و برنامه‌های آماری در چارچوب نظام آماری، اجرا و بر آنها نظارت می‌شد.

این سازمان را می‌توان شاهرگ حیاتی رشد و توسعه متوازن استان دانست و باید بر شیوۀ ادارۀ آن نظارت شود. چون جمعیت 2 میلیونی استان از نوع ادارۀ آن تاثیر می‌پذیرد.  سال‌ها شنیده و دیده شده است که طبق مستندات بودجه مورد نیاز کرمانشاه نه اعلام و نه تخصیص و دریافت می‌شد. البته سایر مدیران دستگاه‌های عمرانی و اجرایی و نحوه دریافت بودجه‌های عمرانی و جاری نیز در هزینه‌های لازم برای رشد و توسعه استان نقش دارند. مشخص نیست این بودجه‌ها به‌درستی صرف رشد و توسعه و بهبود و بهسازی‌های مورد نیاز شده باشد. 

در سال‌های گذشته، گاه بودجه‌ای می‌آمد و راهی جز پیشرفت استان را طی می‌کرد و مشکلات بر جا می‌ماند. هر مدیر، حوزه مدیریت خود را می‌شناسد و می‌داند چه مقدار هزینه و بودجه‌ لازم دارد و هر هزینه برای کدام یک از امور و کارهای عمرانی و اجرایی نیاز است. مردم اما می‌خواهند بدانند چرا مدیران رفع بسیاری از مشکلات را به تخصیص بودجه و اعتبار مربوط دانسته‌اند؛ اما وقتی اعتبار تخصیص یافته، مشکل هنوز باقی است.  نقش کلیدی سازمان مدیریت و برنامه‌‌ریزی به قدری اهمیت دارد که برای هر استان می‌تواند سبب پیشرفت یا پسرفت شود. اقتدار و شیوه مدیریت مدیر آن سازمان و چگونگی برخورد با مدیران دیگر هم مهم است. البته مطالبه مردم و انتظارات مردم نیز همواره باید در رأس امور قرار گیرد. توسعه پایدار هر استان به شیوه مدیریت دستگاه‌های اجرایی و اداری مرتبط با رشد و توسعه آن استان وابسته است و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان در آن نقش اساسی دارد. ‌