فرهنگ بر و بچه‌های ترون

برگرفته از کتاب فرهنگ بروبچه های ترون
نوشته مرتضی احمدی


  آلنگ و دولنگ: زیورآلات و اشیایی که به در و دیوار آویزان می‌کنند یا در طاقچه می‌گذارند (همچنین: خنزر و پنزر، خرت و پرت).
  اِختلاط: گپ زدن، گفت‌وگوی دوستانه.
  اَخ و تف: بیرون ریختن آب دهان.
  اُس و اساس: شالوده، بنیان، پایه.
  بی‌ماطلی: بی‌درنگ، فوری، تند.
  بی‌مایه فطیر بودن: کنایه از اینکه بی‌پول نمی‌شود کاری انجام داد یا به جایی رسید.
  بی‌معنی: بی‌مایه، بی‌اطلاع، پوچ، توخالی.
  پیغام پسغام: خبر بردن و خبر آوردن، پیغام دادن و پاسخ گرفتن.
  پی کسی را گرفتن: تعقیب کردن، دنبال کردن.
  پیه آوردن: چاق شدن.
  حول و ولا: ترس، وحشت، بیم، هراس، نگرانی.
  حیس و بس: هنگام، وقت.
  حیدری نعمتی: دو دستگی، اختلاف و درگیری دیرینه در یک روستا یا شهر کوچک بین دو طایفه یا دو گروه که بارها منجر به زد و خوردهای خطرناک می‌شده.
  خیط و پیط: شرمسار، خجالت‌زده، سرافکنده.
  خیطی بالا آوردن: آبروریزی کردن، رسوای خاص و عام شدن.
  خیسید: زیر حرفش زد، منکر شد، از قولش برگشت.
  دیلاق: قدبلند و بی‌قواره (همچنین: لندوک، لندهور).
  دیوار حاشا: منکر شدن، حاشا کردن، زیرش زدن.
  دیوانه خانه: دارالمجانین، تیمارستان.
  ذلیل شدن: خوار شدن، پست شدن، زبون شدن.