در حاشیه یک مسابقه فوتبال

مجید صیادی روزنامه‌نگار

در خبر‌ها آمده بود که بازی تدارکاتی و دوستانه تیم ملی فوتبال ایران و بولیوی روز سه‌شنبه بیست‌وچهارم مهرماه، در حضور تعدادی از بانوان منتخب در ورزشگاه آزادی برگزار شد. هرچند قبل از بازی، نیروی انتظامی صدور مجوز برای حضور بانوان در ورزشگاه را تکذیب کرد اما با کمک عکس‌های منتشر شده در فضای مجازی می‌توان مطمئن شد که تعدادی از زنان مجوز حضور در ورزشگاه را دریافت کرده و بازی را از نزدیک دیده‌اند.

حالا و پس از بازی و این اتفاق سؤالات زیادی مطرح است؛ سؤالاتی که مسئولان و تصمیم‌گیران باید از قبل به آنها پاسخ می‌دادند. با وجود این، هرچند دیر اما شایسته است اکنون نیز به آنها پاسخ دهند.

آیا در جلسه تصمیم‌گیری، نیروی انتظامی حضور نداشته که خبر صدور مجوز برای حضور تعدادی از بانوان واجد شرایط خاص، در ورزشگاه را تکذیب کرد؟ با توجه به اینکه وظیفه تامین امنیت ورزشگاه و به‌ویژه تماشاگران با نیروی انتظامی است، عدم‌حضور در فرایند تصمیم‌گیری یا عدم‌اطلاع از چنین تصمیمی عجیب و بعید است و عجیب تر از آن تکذیب خبری است که به فاصله اندکی، صحت آن در عمل ثابت می‌شود. امیدوارم یک نفر توضیح دهد که دلیل این ناهماهنگی چیست؟ 

نکته بعدی سانسور این حضور از طرف صدا و سیماست؛ چنانکه از برخی اخبار و شهادت کسانی که بازی را از تلویزیون تماشا کردند، نه گزارشگر بازی به حضور تعدادی از بانوان، ولو گزینش شده یا دارای شرایط خاص، اشاره‌ای کرده، نه دوربین حضور آنان را به تصویر کشیده است. اگر این موضوع صحت داشته باشد، نشان‌دهنده نوعی ناهماهنگی یا کج‌سلیقگی است. آیا صدا و سیما مخالف این حضور بوده و لاجرم سکوت کرده یا برعکس کاملا هماهنگ بوده و قرار بوده فقط عده‌ای از این حضور باخبر شوند؛ مثلا بازرسان کنفدراسیون آسیا یا فیفا و لازم نیست رسانه‌ای شود. هر دلیلی که داشته امیدوارم این نباشد که از باب اکل میته مجوز صادر شده بوده و تبلیغ آن جایز نبوده، که موجت از بین رفتن قبح مسئله شود.

اما از همه مهم‌تر اساسا اتخاذ چنین تصمیمی است. تاکنون مخالفان حضور زنان در ورزشگاه‌ها، عدم‌امکان تامین امنیت و حرمت آنها را یکی از دلایل مخالفت خود ذکر می‌کردند. آیا تامین امنیت و حریم بانوان راه یافته به ورزشگاه آزادی در بازی ایران و بولیوی مهم نبود یا تامین شده بود؟ قطعا مهم بوده و برای تامین آن نگرانی وجود نداشته. سؤال این است که چرا برای عموم زنان نگرانی وجود دارد؟ 

هرچند باید امیدوار بود مسئولین ذیربط روشنگری خواهند کرد، اما به‌نظر می‌رسد دلیل اصلی گزینشی برخوردکردن با حضور زنان در ورزشگاه‌ها، که چند مرتبه هم تکرار شده، این است که عده‌ای هنوز قبول ندارند که این یک حق است نه امتیاز. هرکسی می‌تواند از حق خودش استفاده کند و به همه تعلق می‌گیرد، اما امتیاز به کسانی تعلق می‌گیرد که آن را کسب کنند یا به آنان داده شود.

نکته آخر، مدتی است که همه مسئولان و صاحب‌نظران و کنشگران، احیای امید در جامعه را ضروری و دمیدن ناامیدی را کار بدخواهان ملک و ملت عنوان می‌کنند که حرف حقی است، اما باید متوجه بود که امید با توصیه و خطابه ایجاد نمی‌شود. امیدواری به آینده نشانه می‌خواهد؛ نشانه‌هایی که دریابیم اوضاع چنین نخواهد ماند و بوی بهبود اوضاع استشمام شود.

قطعا، تغییرات در حوزه‌هایی مثل اقتصاد و اشتغال، زمانبر است و لازم است اقداماتی زودبازده انجام شود که حجتی باشد بر اینکه اوضاع چنین نخواهد ماند و تغییراتی در جهت اصلاح به‌وقوع بپیوندد؛ اقداماتی که مردم دریابند مسئولین صدای آنها را می‌شنوند.

فراهم کردن زمینه استفاده زنان از حق حضور در ورزشگاه‌ها و اماکن ورزشی و اقداماتی از این دست پیامی است به جامعه که به تلاش‌ها و اقدامات مسئولان برای تغییر و بهبود اوضاع در سایر حوزه‌ها و آینده امیدوار شوند.

توضیح: این یادداشت قبل از موضع‌گیری دادستان محترم کل کشور در فردای بازی نوشته شده. بنابرآنچه خبرگزاری‌ها به نقل از ایشان منتشر کرده‌اند، گناه‌آلود بودن حضور زنان در ورزشگاه، به واسطه نوع پوشش بازیکنان فوتبال ذکر شده و هشدار داده‌اند که درصورت تکرار، به جای نصیحت برخورد خواهند کرد. این موضع‌گیری و هشدار تا حدودی تکذیبیه نیروی انتظامی و سکوت صداوسیما را روشن کرده و حداقل مشخص می‌کند که درباره ورود و حضور زنان در ورزشگاه‌ها اجماعی شکل نگرفته است.