گشت یک‌روزه در روستای آهار که نزدیک تهران است و آخر هفته‌تان را متفاوت می‌کند
آهار؛ رنگین‌کمان پاییزی
فاطمه شمس
با آغاز فصل پاییز و ریزش برگ‌های الوان زرد و نارنجی، خیلی از دوستداران و عکاسان طبیعت تصمیم می‌گیرند به سفر بروند. حال اگر این سفر یک‌روزه باشد راحت‌تر، سریع‌تر، ارزان‌تر و چه بسا دلچسب‌تر می‌شود. اطراف تهران روستاهایی وجود دارد که با ویژگی‌شان، حال و هوای گذشته را یادآوری می‌کنند؛ مثل صدای آب رودخانه‌ها، آواز پرندگان، کوه و دشت‌های پر از گل و گیاه، مردان و زنانی که لباس محلی به تن کرده‌اند و گوشه‌گوشه باغ‌هایشان در حال کاشت و برداشت محصول هستند، درختان پرمیوه و ده‌ها مورد دیگر که دیدنشان برای هر کدام از ما بسیار لذت‌بخش است. آهار در شمال شرق تهران از این دست روستاهاست که فاصله چندانی از تهران ندارد و شما می‌توانید یک روز آخر هفته‌تان را به آن اختصاص دهید. این هفته می‌خواهیم اطلاعاتی را در اختیارتان قرار دهیم که شما را به‌راحتی به این روستا، مسیر و امکانات موجود در آن برساند تا بتوانید در آینده‌ای نزدیک روز متفاوتی را تجربه کنید.
چطور به آهار برویم؟
آهار یا اوهار (به زبان محلی) یکی از روستاهای رودبار قصران است که به‌دلیل نزدیکی به تهران فضای مناسبی برای دورشدن از خستگی‌های روزمره است. برای رفتن به آهار از اتوبان بابایی در شمال شرق تهران وارد جاده لواسان-لشکرک شوید. ممکن است حوالی لواسان کمی سرعت‌تان به‌دلیل تردد زیاد خودروها کند شود اما همین که راه فشم را پیش بگیرید دیگر لازم است با احتیاط و بدون ترافیک رانندگی کنید. اگر علاقه‌مندید می‌توانید گشتی یکی‌دوساعته در لواسان بزنید و بعد وارد جاده اوشان شوید که پیشنهاد می‌کنیم این کار را انجام دهید تا از باغ‌هایی با برگ‌های نارنجی، زرد و قهوه‌ای لذت ببرید. مسیر رسیدن به آهار بیشتر بیابانی با تپه‌های نه چندان سبز است اما به انتهای جاده که می‌رسید متوجه می‌شوید که دیگر به مقصد رسیده‌اید و دیگر نمی‌توانید راه را ادامه دهید. درست همین‌جا میدان آهار است که باید خودرویتان را پارک کنید و لوازم‌تان را بردارید و بقیه راه را پیاده بروید. البته در قسمت‌هایی از کوچه‌های روستا می‌توان با خودرو عبور کرد اما به‌دلیل تردد تراکتور و خودروهای خود اهالی اصلا فضایی برای پارک یا دورزدن گردشگرها وجود ندارد و صددرصد باعث زحمت بومی‌ها می‌شوید. اگر بین شما فرد سالخورده یا کسی هست که شرایط پیاده‌روی را ندارد می‌تواند بین اهالی روستا که پاتوق‌هایی برای خودشان دارند و حواس‌شان به غریبه‌هاست برود و با آنها گپ بزند تا شما برگردید. حتی می‌تواند داخل کوچه‌ها برود و به تماشای نمای چوبی خانه‌ها، گرمابه و مسجد قدیمی و زندگی روزمره آهاری‌ها بنشیند.
ارزان‌ترین راه به آهار، کوهنوردی است
کم‌خرج‌ترین مسیر رفتن به آهار نیاز به آمادگی بدنی بالایی دارد. این مسیر را فقط آنهایی که از کوهنوردی سررشته دارند انتخاب می‌کنند. برای این کار باید از جاده چالوس به روستای شهرستانک بروید که خودش یکی از روستاهای دیدنی است و بعد از قله توچال به سمت شکرآب و بعد آهار بروید. دامنه‌های شمالی قله توچال تا آهار 7ساعت پیاده‌روی دارد اما چشم‌اندازهای زیبایی جلو چشمتان رژه خواهد رفت. از آنجا که روستای آهار در کوه‌های البرز مرکزی قرار دارد خیلی از کوهنوردان تصمیم می‌گیرند از راه ارتفاعات به آن برسند؛ قله‌هایی مثل سی‌چال که آهاری‌ها به آن گاجره می‌گویند یا قله آهار که به پشت گل‌چال معروف است و حدود 50قله دیگر که بیشترشان محل چرای گوسفندان است. بعضی از این مسیرها در دوره قاجار محل تردد شاهان و شکار و تفریح آنها بود. جز کوهنوردی و آوردن خودرو می‌توانید با دوچرخه یا موتور هم به آهار بروید. این تصور که بتوانید در مسیر همواری برانید اشتباه است و باید از دوچرخه سواری و موتورسواری حرفه‌ای کمی بدانید تا از پس تپه‌ها و چاله‌ها برآیید.
امامزاده‌ای بین کوه‌ها و درختان
تماشای خود روستا نخستین مرحله از سفر است که در کمتر از یکی، دوساعت امکان‌پذیر است اما خودتان را خسته نکنید که پیاده‌روی اصلی هنوز مانده است. البته گشتن در خود روستا می‌تواند سفر یک‌روزه‌تان را کامل کند اما حالا که تا اینجا آمده‌اید پیشنهاد می‌کنیم رودخانه و آبشار شکرآب را هم ببینید. از اهالی بپرسید تا مسیر شکرآب را نشان‌تان بدهند. اگر می‌خواهید از این مسیر زیبا که کاملا خاکی است لذت ببرید حتما کفش مناسب به پا کنید وگرنه بعد از سفر بدن‌تان کوفته می‌شود. از آهار تا روستای شکرآب 2ساعت و تا آبشار شکرآب 4ساعت پیاده‌روی است. در مسیر، باغ‌های گیلاس، آلبالو، سیب، گلابی، هلو، زردآلو و گردو را می‌بینید که وقتی میوه دارند حسابی تماشایی‌اند. درواقع شما رودخانه روستا را در پیش می‌گیرید تا به مقصد برسید. هرجا که به دوراهی رسیدید مسیر مستقیم را انتخاب کنید و راه خود را در امتداد رودخانه ادامه بدهید. یک‌ساعت تا یک‌ساعت و نیم که راه رفتید به یک پل آهنی می‌رسید که نشان می‌دهد شما راه را درست آمده‌اید. نگران نباشید اگر مسیر را گم کردید از اهالی که در باغ‌ها در حال کار هستند مسیر درست را بپرسید. سمت راست‌تان یک آبشار کوچک و چند کلبه می‌بینید. اینجا از مسیر رودخانه اصلی جدا می‌شوید و مسیر پاکوب را به سمت بالا و بعد راست ادامه می‌دهید. 20دقیقه که بروید گنبدهای رنگی امامزاده طاهر و زاهد(ع) را می‌بینید که قدمتش به قاجار برمی‌گردد. فضای اطراف امامزاده هم دشت امنی برای استراحت و رفع تشنگی و گرسنگی است. برای همین حتما به غیر از خودتان گردشگران و کوهنوردان زیادی را آنجا می‌بینید. بیرون امامزاده یک چایخانه وجود دارد که وقت ناهار به اندازه محدودی دیزی دارد. اگر می‌خواهید سفرتان کم‌خرج شود از آذوقه‌ای که همراه‌تان آورده‌اید استفاده کنید وگرنه خوردن و نوشیدن دیزی و چای بین درختان حسابی می‌چسبد. سرویس بهداشتی و چند دکان کوچک برای خریدهای جزئی هم جزو امکاناتی است که این زیارتگاه دارد.
شکرآب؛ آبشاری در دل کوه
اگر بگوییم آهار حیات و زیبایی‌اش را مدیون رودخانه‌هایی است که دوطرفش جریان دارد بیراه نگفته‌ایم. مهم‌ترین رودخانه‌ای که با گذر از آن به امامزاده طاهر و زاهد(ع) می‌رسیم همان رودخانه شکرآب است که 15کیلومتر طول دارد و از دامنه‌های کوه صندوق‌چال سرچشمه می‌گیرد و در نهایت به رودخانه جاجرود می‌ریزد. همین رودخانه و سرسبزی اطراف آن در گذشته شاهان قاجاری را به آهار می‌کشاند و امروز گردشگران تهرانی و غیرتهرانی را. موسیقی دلنواز برخورد آب رودخانه‌ها با سنگ‌ها، بوی علفزارها، زوزه دلنشین باد بین تنه درختان و صدای خروش رودخانه‌ها همگی دلایلی هستند که آهار و شکرآب را به‌یادماندنی می‌کنند. حالا نوبت به آبشار شکرآب است که مقصد نهایی خیلی از گردشگران است. مسیر رسیدن به آبشار کمی باریک‌تر از بقیه مسیر است. حواستان باشد که بعد از امامزاده به یک دوراهی می‌رسید که سمت راست به آبشار می‌رسد و سمت چپ مسیر صعود به قله توچال است. از کوچه باغ‌های زیبا و کم‌عرض که می‌گذرید صدای آب را می‌شنوید. آبشار 10متری شکرآب همین‌جاست. می‌توانید اینجا استراحت کنید و از اطراف لذت ببرید یا اگر ناهارتان را نخورده‌اید دلی از عزا دربیاورید.
چطور ارزان‌تر برویم؟
پیش از حرکت به سمت آهار، علاوه بر وسایل ضروری، چندکیسه برای جمع‌آوری زباله تولیدی خودتان بردارید. با اینکه در کوچه‌های روستا سطل زباله وجود دارد اما در مسیر پیاده‌روی لازم است به محیط‌زیست توجه بیشتری داشته باشید. اگر قصد ماندن شبانه در روستا دارید، باید حتما جایی را برای زدن چادر درنظر بگیرید که بهترین، امن‌ترین و کم‌هزینه‌ترین جا محوطه باز امامزاده طاهر و زاهد(ع) روستای شکرآب است که فاصله زیادی تا آهار ندارد. البته می‌توانید شب را در فشم و مهمانسراهایش استراحت کنید و دوباره به آهار بروید که 13کیلومتر با هم فاصله دارند. برای تهیه خوراکی هم جز چند سوپرمارکت کوچک یا بهتر است بگویم دکان چیزی در آهار پیدا نمی‌کنید، برای همین در طول مسیر هر چه لازم است بخرید. یک کوله‌پشتی متوسط می‌تواند جوابگوی نیاز این سفر کوتاه خانوادگی باشد.
چطور سفرمان جذاب‌تر شود؟
اگر در فصل چیدن میوه‌ها به روستای آهار سفر می‌کنید می‌توانید میوه‌ها را بدون واسطه از خود کشاورز بخرید. یکی دیگر از راه‌های جذاب کردن سفر کوتاه به آهار که بیشتر مختص خانم‌های باتجربه است، چیدن گیاه‌های دارویی و ریواس است که روی کوهپایه‌ها می‌رویند.
جاذبه‌هایی در وقت اضافه
اگر اهل پیاده‌روی باشید ، احتمالا هنوز خسته نشده‌اید؛ پس جا دارد باز هم جاهای دیدنی دوروبرتان را ببینید. آبشار شکرآب می‌تواند پایان سفر باشد یا اینکه در مسیر برگشت به چندجاذبه دیگر هم سر بزنید که در این صورت تا قبل از تاریکی هوا می‌توانید در میدان آهار باشید و سوار خودروهایتان شوید و راه خانه را در پیش بگیرید. یکی از این جاذبه‌ها ده‌تنگه است که در شمال غربی روستای آهار قرار دارد. شیب مسیر ملایم است و بعد از 2ساعت پیاده‌روی می‌توان آن را هم تماشا کرد. ده تنگه که طبیعت زیبایی دارد سمت چپ رودخانه قرارگرفته و بعد از گذر از پل آهنی می‌توانید آن را ببینید. جاذبه دیگر در شمال آهار( با یک‌ساعت پیاده‌روی) قرار دارد که مسیرش سخت و شیبش تند است. در این قسمت از روستا آتشگاهی به نام آتشگاه قصران وجود دارد که مربوط به دوره قبل از اسلام است و زرتشتیان قدیم در آنجا مراسم آیینی‌شان را برگزار می‌کرده‌اند.
در همینه زمینه :
