روی دیگر کولبری

مشکلات کولبران گه‌گاه نقل محافل مسئولان است و رسانه‌ها هم بارها به آن اشاره کرده‌اند، اما باربران قشری هستند که اغلب از نگاه رسانه‌ها و مسئولان دور می‌مانند. روزنامه استانی کردستان در شماره امروز خود به مشکلات این قشر اشاره کرده و نوشته است: باربری یکی از مشاغل ناپایدار و غیررسمی هم‌تراز و همسو با کولبری است.

 باربران که معمولا جوان هستند، کالاهای قاچاق را از شهرهای مرزی چون سقز، بانه، مریوان، سردشت و پیرانشهر به شهرهای مرکزی مانند تهران، اصفهان، تبریز و همدان منتقل می‌کنند. آنها در ازای انتقال کالا، حق‌الزحمه‌ اندکی برای تامین قوت روزانه و مخارج خانواده به ‌دست می‌آورند.

علی مردی، ۵۰ ساله، می‌گوید: حدود ۴ سال است دستمال جادویی و روسری را به همدان، خرم‌آباد و بروجرد می‌برم و در ازای آن حدود ۲۰۰ هزار تومان حق‌الزحمه می‌گیرم. اگر هزینه بنزین ماشین و استهلاک را کم کنیم، کمتر از 100 هزار تومان برای من و همکارانم باقی می‌ماند.

وی می‌افزاید: ما باید بار را به‌ صورت تضمین‌شده حمل کنیم. اگر مشکلی پیش بیاید یا ماموران آن را بگیرند، موظف هستیم قیمت کالا را به صاحب آن پرداخت کنیم.

یاسین کریمی هم با بیان این‌که ۳ سال است لوازم خانگی و کولر گازی را از مریوان به مقصدشهرهای شمالی حمل می‌کند، می‌گوید: بیشتر شب‌ها حرکت می‌کنیم و بعد از تحویل کالا سریع به‌ شهر خودمان برمی‌گردیم. به ‌دلیل شرایط سخت کاری دچار استرس و مشکلات روانی و جسمی شده‌ایم. 

کیوان یکی دیگر از حمل‌کنندگان کالا در مسیر سقز- تهران است که توضیح می‌دهد: در مسیر رفت و برگشت هنگام حمل کالا با خطر تصادف، توقیف کالا از سوی ماموران، احتمال برخورد با افراد بدحساب، گم شدن کالا در بازارهای شلوغ تهران، جریمه و استهلاک ماشین مواجه هستیم، اما واقعاً راه دیگری برای امرار معاش نداریم.