گزارش
برخی از شهروندان از سخنان رئیس جمهور در مجلس و انتظاراتشان به همشهری می‌گویند
فرصتی که از دست رفت
لیلا احمدی: راننده تاکسی خط صادقیه-ونک رادیو را روشن می‌کند و خطاب به 2 مسافری که بیدار هستند، می گوید: «قراره امروز روحانی بره مجلس و حرف بزنه، ببینیم چی می گه بالاخره؛ می گه چرا پراید شده 40 میلیون تومن؟» یکی از مسافران وارد بحث می شود و می‌گوید: «نه بابا چه توقعی داری، مگه تو مصاحبه تلویزیونی چیزی گفته که الان حرفی داشته باشه؛ اصلا چی باید بگه؟» راننده صدایش را کمی بالا می‌برد و می‌گوید: «بابا من به روحانی رأی دادم و انصافا هم تو دوره اولش خوب کار کرد ولی از وقتی این ترامپ آمد کلا همه چیز عوض شد.» مسافر دیگر هم وارد بحث می‌شود و می‌گوید: «آقای راننده مگه همهچیز دست روحانی یا وزیر اقتصاد است که حالا بخوان جواب بدهند؟ این همه درباره برجام ظریف کار می‌کرد ولی یک نماینده حرفی می‌زد که همه چیز رو عوض می‌کرد، بابا تو کشور ما هیچ کس پشت آن یکی نیست و آخرش هم می‌شه همین که می‌بینید که به قول شما باید پراید را بخریم 40 میلیون تومن، ماشینی که 10 میلیون هم ارزش نداره...» هنوز استدلال‌های این مسافر تمام نشده که مجری رادیو فرهنگ از شروع جلسه علنی مجلس خبر می‌دهد و راننده تاکسی صدای رادیو را بلندتر می‌کند و سکوت در ماشین حاکم می‌شود. روز گذشته بسیاری از مردم کشورمان باتوجه به حساسیت بالای جلسه سوال از رئیس‌جمهور، از ساعت 8 صبح پای صحبت‌های حسن روحانی و نمایندگان مجلس نشستند و در نهایت دیدند که نمایندگان مجلس از بین 5 سوالی اقتصادی که رئیس جمهور پرسیده شد، نسبت به 4 پاسخ قانع نشدند؛ اما نظر مردم درباره حرف‌های رئیس جمهور چیست؟
مریم، حسابدار یک شرکت خصوصی با اشاره به اینکه در چنین شرایطی سؤال از رئیس‌جمهور چندان اقدام مناسبی نبود، گفت: «اما آقای روحانی و هیأت دولت باید توضیح دهند که چرا وضعیت مسکن، سکه، ارز، مواد غذایی، پوشاک و خودرو تا این حد نابسامان شده و هیچ کنترلی روی اینها نیست؛ البته مردم شرایط حساس کشور را هم درک می‌کنند ولی باید شرایط مدیریت شود.» او با بیان اینکه از جلسه مجلس رضایت ندارد، ادامه داد: «من، هم از پرسش‌ها ناراضی‌ام و هم از پاسخ‌ها؛ اصل پرسش‌ها خوب بود اما نحوه بیان آن از طرف برخی نمایندگان به‌گونه‌ای بود که احساس می‌کردی به‌جای انتقاد صحیح و منتج به راه‌حل به‌دنبال طعنه‌زدن و تمسخر موضوعاتی مثل برجام هستند. خوب فایده این حملات و سخنان تلافی‌جویانه برای مردم چیست؟ از طرفی رئیس‌جمهور هم در موضوعاتی مانند آمار بیکاری و نرخ تورم پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای ندادند. واقعا این نرخ اشتغال خالص که رئیس‌جمهور چه در این سخنرانی، چه در گفت‌وگوی تلویزیونی اخیرشان به آن اشاره می‌کنند بر چه مبنایی است. وقتی هم‌اکنون بسیاری از شرکت‌های خصوصی و کارخانه‌های تولیدی در حال تعطیل شدن هستند و در هر خانواده‌ای چندین نفر بیکارند، چرا خیلی راحت از ایجاد ده‌ها هزار شغل می‌گویند.» این دختر جوان همچنین گفت: «من فقط از آن بخش از پاسخ رئیس‌جمهور که مربوط به برجام و تأثیر آن بود قانع شدم. حرف آقای روحانی تقریبا درست است. واقعا اگر برجام تأثیری نداشت و به قول ایشان هیچ حاصلی نداشت چرا افراد مخالف و منتقد حالا دائم از رفتن شرکت‌های نفتی، خودروسازی و....گلایه می‌کنند؟» به گفته او جلسه سؤال از رئیس‌جمهور و استیضاح وزیران وقتی مفید خواهد بود که خروجی برای زندگی مردم داشته باشد و به بهبود شرایط منجر شود؛ نه اینکه فقط سیاسی‌کاری و نمایشی باشد.
فقط دولت مقصر نیست
سجاد شریف، دانشجوی کارشناسی‌ارشد که پیاده‌روی خیابان ولیعصر را به سمت پارک وی طی می‌کند، در پاسخ به این سؤال که آیا سخنان رئیس‌جمهور را از رادیو شنیده است، می‌گوید: «سخنرانی مقامات در شرایط سخت و بحرانی می‌تواند آبی باشد روی آتش و جلوی خیلی از تلاطمات را بگیرد اما واقعا سخنرانی امروز آقای روحانی این حالت را داشت؟ به‌نظر من، هم رئیس‌جمهور و هم نمایندگان مجلس و هم سایر مسئولان کشور به جای کلی‌گویی و نسبت دادن فساد، دزدی، بی‌تدبیری و انداختن تقصیرها به گردن هم بنشینند و فکرهایشان را روی هم بگذارند و راه برون‌رفت از وضعیت فعلی را پیدا کنند. مردم از این همه تشنج و بحث‌های بی‌سرانجام سیاسی خسته‌اند و نه‌تنها دیگر برایشان جذابیت ندارد بلکه باعث ناراحتی، عصبانیت و در نهایت دلزدگی و بی‌توجهی آنها شده است.» او در ادامه گفت: «من با توجه به تخصصم در حوزه مبارزه با قاچاق و تمرکزی که روی عملکرد دولت در این چند ساله داشته‌ام، فقط از آن بخش از سخنرانی رئیس‌جمهور که در رابطه با مبارزه با قاچاق کالا بود قانع شدم، به‌نظرم عملکرد این دولت در این زمینه رضایت‌بخش است و می‌توان گفت گام‌های مؤثری در این‌باره برداشته‌اند، باید گفتمان این موضوع در جامعه ایجاد شود و دولت را هم بیشتر تشویق کنیم تا با توان بالاتری با قاچاق مبارزه کند.» این دانشجوی جوان می‌گوید: «معتقدم که درخصوص مسائل اقتصادی این فقط آقای روحانی و تیم‌شان نیستند که مقصرند، اتفاقات رخ داده نتیجه عملکرد دولتمردان پیشین و سایر نهادها ازجمله مجلس و... است. جا دارد نمایندگان سؤالاتی را که از رئیس‌جمهور پرسیدند از خودشان و نهادهای موازی دولت هم بپرسند تا مشخص شود هر کسی چقدر در ایجاد شرایط کنونی نقش و سهم داشته است.»
نمک روی زخم مردم نپاشید
نیما پولادی، کارمند اداره مالیات درباره پاسخ‌های رئیس‌جمهور، معتقد است: «مشکل از جایی شروع می‌شود که مسئولان آمار و ارقامی می‌دهند که با واقعیت‌های کف خیابان همخوانی ندارد و این موضوع باعث تعجب همه می‌شود؛ اتفاقی که در دوران رئیس‌جمهور قبلی به دفعات مردم شاهد آن بودند. متأسفانه در شرایطی که فشار زندگی روی دوش همه مردم است، صحبت از آمار و ارقام دردی را دوا نمی‌کند و بیشتر نمک پاشیدن روی زخم مردم است. کسی با نمودار و عدد و رقم قانع نمی‌شود که وضع زندگی خوب شده است. خود رئیس جمهور نیز به این نکته اشاره داشت.»
این مرد میانسال در پاسخ به این سؤال که از رئیس‌جمهور انتظار داشت چه حرف‌هایی بزند، گفت: «اگر تحریم خارجی عامل اصلی است، باید مردم بدانند. اگر فساد و رانت عامل اصلی است، مردم باید بدانند، اگر سوءمدیریت مطرح است، رئیس‌جمهور باید به ما بگوید. افکار عمومی اینقدرها هم سختگیر نیست؛ اگر ببیند دولت و حاکمیت با عوامل نابسامانی برخورد می‌کند، قانع می‌شود. دکتر روحانی گفته بود به مجلس می‌آید تا ناگفته‌هایی را به مردم بگویید ولی در عمل نکته خاصی نگفتند. همچنین ما انتظار داشتیم که رئیس‌جمهور حداقل راه‌حل‌هایی را هم برای بهتر شدن شرایط اقتصادی نسبت به سؤال‌های مطرح شده ارائه بدهند که این کار را هم انجام ندادند.»
اگر نگران تحریم‌ها نبودیم به شما رأی نمی‌دادیم
سنا پیروزفر، آشپز یکی از رستوران‌های شمال تهران هم که صبح صحبت‌های رئیس‌جمهور را در بین کارهایش از شبکه خبر شنیده است، گفت: «آقای روحانی می‌گوید مردم نگران تحریم‌ها نیستند و ناراحت دعوای ما مسئولان با هم هستند. واقعا این چه صحبتی است؟ آقای رئیس‌جمهور اگر ما نگران تحریم‌ها نبودیم که به شما رأی نمی‌دادیم. ما از تحریم دارو، مواد غذایی، آینده بچه‌هایمان و جیب‌های خالی و هزینه‌های بالای زندگی می‌ترسیم. آقای روحانی گفتند که همهچیز آرام بود تا اعتراضات دی‌ماه پیش آمد و ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از این شرایط سوءاستفاده کرد و برجام را کنار گذاشت؛ این صحبت‌ها را رئیس‌جمهور در مصاحبه تلویزیونی هم گفتند. چرا نمی‌گویند که چه کسانی باعث آن اعتراضات و تجمعات شدند و هدفشان چه بود؟ چرا مسئولان ما در لفافه صحبت می‌کنند؟ چرا مردم در این کشور غریبه هستند؟»
او که ماجراهای سیاسی را به خوبی دنبال می‌کند، گفت: «من بی‌انصاف نیستم و هیچ‌وقت نگاه صفر و صدی به موضوعات ندارم و ناراحت و عصبانی‌ام که عده‌ای رئیس‌جمهور را تهدید به ترور می‌کنند و خواستار برخورد با این تندروی‌ها هستم. من با این حرف رئیس‌جمهور که مردم دنبال درمان قطعی‌اند کاملا موافقم و معتقدم که باید به جای سیاست‌های کژدار و مریز همه ارکان نظام یک تصمیم واحد برای همیشه بگیرند تا مشکلات اقتصادی حل شود؛ البته معتقدم درباره برجام باید دولت زودتر تصمیم بگیرد و وقت بیشتری تلف نشود، تا الان هم زیادی دیر شده و فشار معیشتی، قشر فقیر جامعه را از پا انداخته و موج آن به طبقه متوسط رسیده، باید هر راهی هست زودتر انتخاب کنند.»
حرف امیدوار‌کننده‌ای شنیده نشد
محمد، خدمتش را در ابتدای خیابان پاستور می‌گذراند و ساعت 2بعد از ظهر باید شیفتش را تحویل نفر بعدی بدهد. او می‌گوید:«بیشتر جلسات علنی مجلس را گوش می‌دهم؛ خصوصا اگر جلسه حساسی مانند سؤال از رئیس‌جمهور باشد. امروز هم سؤال نمایندگان از رئیس‌جمهور و پاسخ‌هایشان را شنیدم اما به نظرم رئیس‌جمهور در صحبت‌هایش حرف قانع‌کننده‌ای که بتواند اوضاع و احوال آشفته این روزهای مردم را کمی التیام ببخشد، نداشتند و بیشتر حرف‌ها تکراری و غیرملموس برای مردم بود.» محمد همانطور که حواسش به عابران پیاده‌ای که از خیابان پاستور عبور می‌کنند است، می‌گوید: «پول کشورمان به‌شدت ارزش خود را از دست داده و انتظار مردم این است که دولت و مسئولان برای تقویت ارزش پول ملی و تقویت قدرت خرید مردم کاری انجام بدهند. من تصور می‌کردم رئیس‌جمهور توضیحاتی درباره دلایل گرانی دلار و کاهش ارزش پول ملی ارائه می‌دهند و مردم امیدوار می‌شوند که دولت شرایط را به قبل باز می‌گرداند، ولی عملاً مردم چیز امیدوار‌کننده‌ای نشنیدند.»
وعده و وعید‌ها تمام شود
مهسا از کارمندان درمانگاه شوریده که دیوار به دیوار ساختمان نهاد ریاست‌جمهوری و مادر 2دختر است با ابراز بی‌اطلاعی از اینکه رئیس‌جمهور در مجلس حاضر شده و به سؤالات نمایندگان پاسخ داده است، گفت: «اگر صحبت‌های امروز رئیس‌جمهور در مجلس مثل صحبت‌هایی باشد که چند هفته پیش در تلویزیون داشت، چیز زیادی را با گوش‌نکردن به پخش مستقیم برنامه مجلس از دست نداده‌ام. انتظار مردم از رئیس‌جمهور، نمایندگان مجلس و مسئولان دیگر این است که وضع زندگی مردم را درست کنند؛ چرا گوشت و مرغ این قدر گران شده است، مگر مرغ‌ها هم دلار می‌خورند؟»
در این بین خانم جوان دیگری هم که برای گرفتن وقت پزشک متخصص به درمانگاه شوریده آمده، وارد بحث می‌شود و با اشاره به اینکه از ابتدای آغاز جلسه علنی مجلس این برنامه را گوش کرده، می‌گوید: «الان وضعیت به‌گونه‌ای شده که با کار کردن زن و شوهر هم نمی‌توان یک زندگی چهار نفره را اداره کرد. اینکه رئیس‌جمهور می‌گویند ما از مشکلات عبور می‌کنیم که فقط با حرف زدن عملی نمی‌شود. باید راهکار عملی برای عبور از بحران‌ها داشت و جلسه امروز بهترین فرصت بود تا این راهکارها ارائه شود و مردم ببینند که دولت و مسئولان برای بهبود شرایط چه کارهایی می‌خواهند انجام دهند.» به گفته او نباید همه تقصیرها را همیشه به گردن دشمنان انداخت زیرا کشوری که چندین دهه است وارد انواع جنگ‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... شده باید از قبل آماده باشد و برای اقدامات دشمن از قبل برنامه‌ریزی کند؛ بنابراین ما از سوء‌مدیریت‌ها رنج می‌بریم.
مکث
50 سال است کار می‌کنم
غلامرضا صبحی، صاحب سوپر‌مارکتی کوچک در مرکز شهر که از مشتریان پر و پا قرص رادیو است و از صبح که مغازه را باز می‌کند تا زمانی که برای استراحت به خانه بر می‌گردد یکسره صدای رادیو در مغازه‌اش بلند است، درباره جلسه مجلس می‌گوید: «امروز برای اینکه بدانم رئیس‌جمهور چه حرف‌هایی برای مردم دارند از صبح، برنامه صحن علنی مجلس را دنبال می‌کردم و بعد از صحبت‌های تلویزیونی رئیس‌جمهور که مدتی قبل پخش شد توقع داشتیم آقای روحانی با حضور در مجلس از راه‌حل‌هایی که برای بهبود وضعیت اقتصادی و بیکاری جوانان دارند سخن بگویند نه اینکه حرف‌های تکراری بزنند که مشخص شود دولت هیچ راهکاری برای برون‌رفت از شرایط کنونی ندارد.» او با اشاره به بیکاری 2 پسرش که یکی لیسانس ادبیات دارد و دیگری لیسانس تاریخ، می‌گوید: « دخترم هم فوق دیپلم گرافیک دارد و در خانه است. الان من بعد از 50سال کار کردن در مغازه بقالی به جای اینکه بازنشسته باشم باید خرج زندگی خانواده 5نفری را بدهم؛ بعضی روزها پسرهایم برای کمک به مغازه می‌آیند اما با توجه به اینکه تحصیل‌کرده هستند دوست دارند یا معلم شوند و یا اینکه در حوزه تخصصی‌شان کار کنند. اگر پسرهایم مشغول به‌کار بودند بار زندگی از دوش من برداشته می‌شد.» صبحی می‌گوید: «بارها و بارها اعلام شده که چند صد هزار شغل برای مردم ایجاد شده اما من نمی‌دانم این شغل‌ها برای چه کسانی است که هیچ کدام از بچه‌های من و اقواممان که بیکار هستند مشمول این مشاغل نشده‌اند. اگر این همه شغل در جامعه ایجاد شده چرا این همه بیکار در کشور وجود دارد. کاش رئیس‌جمهور در صحبت‌هایی که داشت اعلام می‌کرد بر چه اساسی این شغل‌ها ایجاد شده است؟»
