• دو شنبه 8 دی 1404
  • الإثْنَيْن 9 رجب 1447
  • 2025 Dec 29
دو شنبه 8 دی 1404
کد مطلب : 269930
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/W7qv4
+
-

آبادی یک‌نفره عروسان

تنها ساکن روستای عروسان سعی در احیای روستا دارد

گزارش
آبادی یک‌نفره عروسان

راحله عبدالحسینی |  روزنامه‌نگار

  تک‌چراغ روشن روستای عروسان از توابع نایین در استان اصفهان، خانه آقا رحمت است. روستای زیبای عروسان، در مسیر گردشگری کویری قرار دارد، اما بیش از یک دهه است که نه از ساکنان روستا خبری هست و نه از گردشگرانی که برای دیدن ستاره‌ها به آسمان شب خیره می‌شوند. مجتبی رحمت، معلم بازنشسته 62‌ساله، هیچ‌وقت از روستا دل نکند و حالا در روزگار بازنشستگی یکه و تنها پای زمین کشاورزی آبا و اجدادی ایستاده و در تلاش است تا روستا دوباره جان بگیرد.

روستای کویری
توصیف آقا‌رحمت از روستای عروسان به محیطی آرام و زیبا خلاصه می‌شود؛ جایی که هیچ وقت نتوانست از آن دل بکند؛ حتی روزهایی که برای ادامه تحصیل راهی خور و بیابانک شد و حرفه معلمی را پیش گرفت. او می‌گوید: «من در روستا به دنیا آمدم و هیچ‌وقت نتوانستم از آرامش روستا جدا ‌شوم. برای کار و تحصیل ساکن خور و بیابانک شدم، اما به روستا رفت‌و‌آمد داشتم. روستای عروسان همیشه کم‌جمعیت بود. یادم هست حدود 17 تا 20‌خانوار در روستا ساکن بودند. جوان‌ترها که به شهر رفتند، کم‌کم روستا خالی شد. گاهی برای سر‌زدن به زمین کشاورزی خود به روستا سرمی‌زدند.» چند‌سال پیش هم حاج محمد وهاب، تنها ساکن دائمی روستای عروسان از دنیا رفت. 

شرط زنده‌ماندن روستا
روستای عروسان 50‌کیلومتر از خور و ‌بیابانک فاصله دارد. مسیر تردد یک جاده خاکی سنگلاخی و سخت‌گذر است که به قول آقارحمت فقط رفت‌و‌آمد به روستا کلی هزینه دارد. آقا‌رحمت می‌گوید: «در این 15‌سال که فقط من به روستا رفت‌و‌آمد می‌کنم، 2موتورسیکلت مستهلک کردم و حالا یک نیسان دارم. شرط اول آبادی روستا رسیدگی به همین جاده است.» آقا‌رحمت سال‌ها معلم عربی بوده و چند‌سالی هم مدیریت مدرسه را تجربه کرده است. خانواده و 2پسرش قید روستا را زده‌اند و در شهر زندگی می‌کنند. او می‌گوید:‌ «روستا به شرطی جان می‌گیرد و احیا می‌شود که امکاناتی برای زندگی جوان‌ترها فراهم شود، مثل آنتن‌دهی موبایل یا سیستم آبیاری مکانیزه برای زمین‌های کشاورزی.» 

گردشگری نجوم در روستا
آلفونس گابریل، جغرافیدان، محقق و سفرنامه‌نویس اتریشی که در کویرهای ایران به پژوهش و اکتشاف پرداخت و 5 کتاب نوشت، درباره روستای کویری عروسان این‌طور نوشته: «عروسان زیباترین روستای کویری دنیاست و نسبت به روستاهای کویری مراکش، لیبی، الجزایر و نامیبیا برتری دارد.» آسمان روستا، هر‌شب ستاره‌باران است. آقا‌رحمت می‌گوید: «اینجا از آلودگی نوری خبری نیست. شب‌ها آسمانی پر از ستاره‌ها و کهکشان‌های روشن و درخشان نمایان است.»  او پیشنهادی هم برای رونق روستا می‌دهد و می‌گوید: «گروه‌های گردشگری نجوم، ستاره‌شناسی و رصد آسمان به روستاهای دور و نزدیک می‌روند. عروسان در 30‌کیلومتری شمال شرق روستای مصر که مقصد کویرنوردان است، واقع شده. ما هم با برپایی اقامتگاه‌های بومگردی می‌توانیم میزبان گردشگران نجوم در روستای عروسان باشیم.»

نمی‌دانم بعد از من چراغ روستا زنده می‌ماند‌
آقا‌رحمت روزهای روستا را با آباد‌کردن زمین کشاورزی می‌گذراند و می‌گوید: «آب‌ اطراف روستا و آب هر دو قنات خور شور است. برعکس آب در روستای عروسان شیرین و خاک رسی است. من هم مشغول کشت و کار انواع سبزی و صیفی‌ هستم؛ هم برای مصرف خانواده خودم در شهر و هم اندکی برای بازار. من عاشق روستا هستم که برگشتم، اما نمی‌دانم بعد از من کسی همین یک چراغ را در روستا روشن نگه می‌دارد یا نه.» 




 

این خبر را به اشتراک بگذارید
در همینه زمینه :