گردشگری زمستانی محدود به برف نیست

یک فعال گردشگری در توضیح اینکه گردشگری زمستانی منوط به‌وجود برف نیست به همشهری گفت: در ذهن بسیاری از ما، گردشگری زمستانی مترادف با برف و اسکی است؛ یعنی اگر برف کم باشد یا  نباشد، گردشگری زمستانی عملا تعطیل می‌شود. نمونه روشن آن پیست‌های اسکی دیزین و شمشک در سال‌های اخیر است که به‌دلیل کم ‌برفی، رونق چندانی نداشتند.
علی شادلو با بیان اینکه در نگاه جدید، گردشگری زمستانی لزوما به‌معنای وجود برف نیست، ‌افزود: مقصد کوهستانی می‌تواند همزمان یک ریزورت کوهستانی (محل اقامت مجلل با همه امکانات) باشد؛ اگر برف آمد، خدمات اسکی ارائه دهد و اگر برف نیامد، همچنان با اقلیم کوهستانی، هوای خنک، مسیرهای پیاده‌‌روی، دوچرخه‌‌سواری، تله‌‌کابین، گیاه‌شناسی و فعالیت‌های دیگر گردشگران را جذب کند. مشکل اصلی به‌اصطلاح در نوع نگاه است؛ یعنی محدود شدن به الگوهای سنتی و ناتوانی در تعریف فعالیت‌های تازه. این همان دلیل تعطیلی گردشگری در دیزین هنگام نبود برف است، زیرا تنها فعالیت تعریف‌ شده اسکی بوده و وقتی برف نیست، همه‌‌چیز متوقف می‌شود درحالی‌که می‌توان با طراحی خدمات مبتنی بر زیست‌بوم محصولات گردشگری متنوعی عرضه کرد.  او با بیان اینکه در گردشگری زمستانی می‌توان به پیاده‌‌روی، هایکینگ، رانینگ، اسکای ‌رانینگ و مشاهده مناظر طبیعی توجه کرد، اظهار کرد: همچنین در این نوع گردشگری، فعالیت‌های فرهنگی و هنری مانند نجاری، سفالگری یا کارگاه‌های محلی می‌تواند تجربه مناسبی باشد. ماجراجویی‌های تخصصی و ورزشی مانند دره‌‌نوردی، صخره‌‌نوردی و کوهنوردی نیز می‌تواند در هنگام نبود برف فعالیت‌های مناسبی باشد.  این فعال گردشگری، مشکل اصلی گردشگری زمستانی در کشور را نه نبود برف و بارش بلکه نبود طراحی و بازاریابی خلاقانه دانست و ادامه داد: یکی از مشکلات ضعف در بازاریابی و معرفی خدمات است. امروز اگر در اینترنت جست‌‌و‌جو کنید، اطلاعاتی که می‌یابید همه حول محور برف و اسکی است: باز بودن یا بسته بودن پیست، قیمت بلیت و شرایط برف. درحالی‌که باید وب‌سایت‌های مقصدهایی را به گردشگر نشان دهند که در یک اقامت 3‌‌روزه، چه تجربه‌ها، گشت‌ها و فعالیت‌هایی در انتظار اوست؛ چه ورزشی، چه فرهنگی، چه سلامت‌‌محور و چه خلاقانه. او تأکید کرد: تا زمانی که نگاه ما محدود به برف و اسکی باشد، گردشگری زمستانی در ایران به ظرفیت واقعی خود نخواهد‌رسید.‌