سرّ دلبران در حدیث دیگران

فرزاد مخلص الائمه؛  استاندار دولت شهید رئیسی در استان مرکزی 

لبنان، سرزمین تمدن‌های کهن و تلاقی ادیان بزرگ جهان، زادگاه نویسندگان، شاعران و متفکران برجسته‌ای است که بسیاری از آنان از پیروان آیین مسیحیت هستند.
در میان این چهره‌های نامدار، «جورج جرداق»، «جورجی زیدان» و «جبران خلیل جبران» نام‌هایی آشنا برای ایرانیان اهل مطالعه و فرهنگند و کتاب‌های بسیاری از ایشان به فارسی ترجمه و عرضه شده است.
اما در کنار آنان، نام «استاد سلیمان الکتّانی» نیز می‌درخشد؛ ادیب، شاعر و متفکر مسیحی از دیار لبنان که به سبب ارادت عمیقش به خاندان پیامبر اسلام(ص) و تألیف چندین اثر درباره ائمه‌ معصومین(ع)، او را بحق «مسیحی محمدی» نامیده‌اند.
از برجسته‌ترین آثار او، کتابی است در معرفی شخصیت والای بانوی دو عالم، حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) با عنوان «فاطمه الزهرا: وتر فی غِمد» (به معنای «فاطمه زهرا، دردانه‌ای در نیام شمشیر»). این اثر، سرشار از توصیفاتی ادیبانه و ژرف از ابعاد انسانی، اخلاقی و الهی آن بانوی بزرگ است.

جالب آنکه مقدمه این کتاب را اندیشمند بزرگ جهان اسلام و دوست نزدیک استاد الکتّانی، ‌امام سیدموسی صدر‌ نگاشته است. این مقدمه بعدها به‌صورت مستقل و با عنوان «زهرا، فصلی از کتاب رسالت» توسط انتشارات صدر ترجمه و منتشر شد؛ کتابی کوچک اما سرشار از معنا و نثر درخشان که از ژرفای اندیشه امام صدر حکایت دارد.
از دیگر آثار ارزشمند الکتّانی، کتاب «الإمام علی: نِبراس و مِتراس» است که مورد تقدیر آیت‌الله شیخ‌مرتضی آل‌یاسین، رئیس جمعیت علمای عراق قرار گرفت و منتشر شد. این اثر نیز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، با ترجمه مرحوم جلال‌الدین فارسی و با همکاری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تحت عنوان «امام علی، مشعلی و دژی» به فارسی برگردانده و منتشر شد.
و اما استاد کتّانی، حضرت زهرا سلام‌الله علیها را اینگونه مورد خطاب قرار می‌دهد: «ای فاطمه! ‌ای عطر مادری! ‌ای اوج عفت!‌ ای معدن پاکی‌ها! ‌ای همتای مریم! ‌ای نوای پیامبر!...»‌ و در بیان شباهت‌های معنوی بانوی دو عالم حضرت ‌ام‌ابیها با الگوهای قدسی مسیحیت، جمله‌ای زیبا و تأمل‌برانگیز دارد:
«صفات و ویژگی‌های انسانی، اخلاقی و معنوی است که تمامی مقدسان مسیحیت را با حضرت فاطمه‌ و حضرت فاطمه را با آنان، در یک جایگاه واحد گرد می‌آورد.»‌ 

پی‌نوشت:
استاد سلیمان الکتّانی در سال ۱۳۷۴ خورشیدی سفری به ایران داشت و در جمع اندیشمندان و اهل قلم مورد استقبال قرار گرفت و با مقام معظم رهبری نیز دیدار داشت. وی سرانجام در اسفند ۱۳۸۲ (مارس ۲۰۰۴ میلادی) دار فانی را وداع گفت. در مراسم خاکسپاری او، هم مسیحیان و هم مسلمانان بر پیکرش نماز و دعا خواندند؛ گویی روح وحدت و محبت میان ادیان‌ که در آثارش متجلی بود، تا واپسین لحظات زندگی نیز همراهش ماند.