رمانی که ناپلئون 7 بار آن را خواند

«رنج‌های ورتر جوان» رمانی نوشته یوهان ولفگانگ فون گوته است که نخستین بار در سال 1774وارد بازار نشر شد. این رمان ماندگار و ارزشمند داستان مردی جوان، ناراضی و پراحساس به نام ورتر را روایت می‌کند که عاشق و شیفته شارلوت است. این داستان که کاوشی ژرف در ذهن هنرمندی جوان است، به سؤالات همیشگی و کهن ذهن انسان می‌پردازد: معنای عشق، مرگ و سعادت چیست؟ کتاب «رنج‌های ورتر جوان» که رگه‌های خودزندگینامه‌ای فراوانی دارد، بعدها تأثیر بسزایی بر جنبش «رمانتیسیسم» گذاشت. گوته 2سال قبل از انتشار این اثر دوران پرفراز و نشیبی را گذرانده و درست مثل شخصیت اصلی داستانش عاشق زنی به نام شارلوت شده بود. «رنج‌های ورتر جوان» سال ۱۷۷۴ منتشر شد و یکی از آثار شاخص آن دوره است که مقدمه‌ای برای رمانتیک‌گرایی در ادبیات آلمانی محسوب می‌شود، همچنین نقل شده که ناپلئون متن فرانسوی این کتاب را 7 مرتبه خوانده است. در این رمان، فرم «نامه‌» انتخاب شده و شخصیت اصلی، ورتر‌ احساسات خود را از طریق نامه‌هایی که به دوستش، ویلهلم می‌نویسد بیان می‌کند. ورتر‌ مردی هنرمند و حساس است که به روستایی آرام نقل مکان می‌کند؛ جایی‌که با دختری به نام شارلوت آشنا می‌شود. او متوجه می‌شود شارلوت نامزد دارد و ورتر از ابتدا می‌داند راه بازگشتی برای عشقش نیست. این عشق نافرجام و ناتوانی ورتر در کنار آمدن با واقعیت، فضای رمان را به‌سوی بحرانی احساسی و در نهایت تراژیک سوق می‌دهد. از ویژگی‌های مهم اثر تأکید بر احساسات سرکش، طبیعت و انتقاد از ساختارهای اجتماعی زمانه است. «رنج‌های ورتر جوان» نه صرفا داستان عشق، بلکه گزارشی از بحران روانی، انتخاب میان احساس و عقل و تنش میان فردی آزاد با جامعه محدودکننده است؛ اثری که با صدای پراحساس شخصیتش بازتابی از روح زمانه بوده و تأثیری طولانی‌ در ادبیات داشته است.  «رنج‌های ورتر جوان» را محمود حدادی به فارسی برگردانده و نشر ماهی تا‌کنون این رمان 224صفحه‌ای را 34 بار تجدید چاپ کرده است.