نقشه تهران، سال ۱۲۷۷

در این نقشه که در کتاب«سفرنامه‌ای از خراسان تا بختیاری» نوشته جهانگرد فرانسوی هانری رنه دالمانی‌‌ دیده می‌شود، «طهران» با حصارهای ستاره‌ای‌شکل خود محصور شده است؛ شهری کوچک و جمع‌وجور که قلب تپنده ایران قاجاری بود. در شمال، ییلاقاتی چون تجریش، زرگنده، قلهک و فرحزاد به‌وضوح دیده می‌شود که تفرجگاه تابستانی اشراف و درباریان بوده.مسیرهای اصلی و حیاتی آن دوران، مانند «جاده قزوین»، «جاده خراسان (مشهد)» و «جاده قم» شریان‌های ارتباطی پایتخت با دیگر نقاط کشور را تشکیل می‌دادند. وجود اماکن مهمی چون باغ شاه در غرب، قصر قاجار و دوشان‌تپه در شرق و آستان مقدس حضرت عبدالعظیم(ع) در شهر ری نشان از اهمیت این نقاط در آن دوره دارد.