نقد و بررسی سخنان آقای روحانی بعد از دولت چهاردهم پیرامون مذاکره با آمریکا

حمایت از مذاکره و رفع تحریم: آقای روحانی معتقد است دوگانه جنگ یا تسلیم غلط است و می‌گوید ما می‌توانیم هم نجنگیم و هم تسلیم نشویم و راه تعامل و مذاکره را پیش بگیریم. او بر امکان‌پذیر بودن مذاکره با جهان حتی در شرایط پیچیده فعلی تأکید دارد و تعامل برد-برد را اساس سیاست خارجی دولت قبلی خود معرفی می‌کند.
لزوم تعامل و پرهیز از مقابله مطلق: آقای روحانی می‌گوید در برابر قدرت‌های بزرگ جهانی نباید صرفا ایستاد و مقابله کرد، زیرا این کار شدنی نیست و به نفع نظام و مردم نیست، بلکه باید رابطه با دنیا را تقویت کرد.
اهمیت حاکمیت مردم در تصمیم‌گیری: بر این نکته تأکید کرده‌اند که بزرگ‌ترین عامل جلوگیری از جنگ و توطئه دشمن، حضور مردم در صحنه است و باید به خواسته‌های مردم که خواهان تحول جدی در وضعیت حکمرانی هستند، توجه شود.
تغییرات اساسی: ایشان بعد از جنگ 12روزه درخواست محدودیت سپاه و رفراندوم در تصمیمات مهم کشور و حتی مسائل امنیتی و تغییرات اساسی در ساختار سیاسی کشور را مطرح کرد.
اعتراف ضمنی به بدعهدی آمریکا: در عین حال، روحانی اعلام کرده که مذاکره با آمریکا باید در چارچوبی مشخص و با پذیرش قوانین بین‌المللی باشد‌ و انتقاد می‌کند که طرف آمریکایی تعهدات خود را نقض کرده و اجرای توافق برجام را پاره کرده است.
نقد و بررسی: تأکید روحانی بر حل مسائل از طریق تعامل و مذاکره با غرب و آمریکا، به‌خصوص آمریکایی که به‌گفته وی عملا برجام را پاره کرده و تحریم‌ها را ادامه داده، می‌تواند به‌معنای انفعال و قبول فشارهای دشمن تلقی شود که ضد‌رویکرد مقاومت است.به‌رغم بیان ضرورت وحدت ملی، راهبرد روحانی زمینه‌ساز شکاف در داخل کشور شده بود، چرا‌که ایجاد امید مذاکره با غرب در برابر جبهه مقاومت و استقلال، عده‌ای را به تردید انداخته بود.رویکرد مذاکراتی متکی بر اعتماد به غرب و آمریکا، در تضاد با تجربه تاریخی دشمنی‌ها و خباثت‌های مستمر آمریکا علیه انقلاب اسلامی و کاهش عزت ملی قرار دارد.سخنان ایشان ادامه سیاست گره‌زدن اقتصاد به خارج و مذاکرات بدون توجه به توان و ظرفیت‌های داخلی و بومی و فعال‌سازی‌ آنهاست و این ضد‌سیاست اقتصاد مقاومتی است.