
روزی که قرهقانیها و کلاتهایها به خانیآباد رسیدند

سمیرا باباجانپور؛ روزنامهنگار
اگرچه امروز محله تختی یا همان خانیآباد دیروز مملو از آدمهای مختلف با قومیتهای گوناگون است، اما روزگاری مردمانی از روستاهای قزوین، سبزوار و خراسان راهی این محله شدند و در آنجا سکونت کردند. صدای مینیبوس قرمزرنگی که صدایش تا 4 کوچه آنطرفتر میرفت نشان از مسافرانی داشت که قرار است تهران بزرگ را برای نخستین بار ببینند. بچهها عادت داشتند با ورود مینیبوس به محله دور آن جمع شوند و مسافرها را ببینند.
علی مولایاری از معتمدین محله تختی و مدیر محله میگوید: «بیشتر مسافرانی که از مینیبوس پیاده میشدند قرهقانی بودند. مرغ و خروس بهدست و زنبیلی پر از وسایل خردهریز از ماشین پیاده و اگر دوست و رفیقی داشتند راهی خانهاش میشدند. قرهقان نام روستایی در استان قزوین است که نخستین بار در دوران پهلوی اول جماعتی از آنها راهی تهران شدند و در کاخ گلستان پاسبان بودند. بعد از قرهقانیها، اردبیلیها و اصفهانیها بخشی از قومیت محله تختی را تشکیل میدادند. یادم میآید مسیری در محله وجود داشت که به راسته اصفهانیها مشهور بود. کاشانیها هم در محله کم نبودند بهخصوص قهرودیها. آنها از قمصر کاشان آمده بودند و بیشتر به شغل تعمیرات چرخخیاطی و وسایل دوخت و دوز مشغول بودند که بعدها بخش مهمی از تجارت چرخ خیاطی تهران را بهخود اختصاص دادند.» محمد کلاته، عضو هیأت امنای محله تختی از حضور گسترده کلاتهایهای مزینانی از روستاهای استان خراسان رضوی در این محله میگوید:«سال ۱۳۴۰ کلاتهایها راهی تهران شدند و از آنجا که اقوامی در این محدوده شهر داشتند اینجا ساکن شده و کمکم به تعدادشان افزوده شد. کلاتهایها در حال حاضر در کنار قرهقانیها بیشترین اقوام ساکن محله تختی را تشکیل میدهند. هر چند بعد از توسعه زندگی شهری برخی به مناطق شمال شهر کوچ کردند ولی همچنان بسیاری از آنها در این محله ماندگار شدهاند.»