صدور مرگ سیاه از قرقیزستان به جهان

 بقایای دفن‌شده در سال‌های ۱۳۳۸ تا ۱۳۳۹ میلادی در گورستانی نزدیک به دریاچه ایسیک کول قرقیزستان مشخص کرد که طاعون یا همان مرگ سیاه از این نقطه در جهان فراگیر شد و رنسانس اروپا را سیاه کرد. این بقایا در سال ۱۸۸۶ و توسط باستان‌شناس‌ها کشف شد و بررسی ژنتیک آنها نشان داد اجساد دفن شده حاوی طاعون سیاه بوده‌اند. این تصویر نیز عکسی است که ای. اس. لیبین در پروژه باستان‌شناسی گورستان ایسیک کول ثبت کرد.
حکاکی سریانی روی سنگ قبر قرون وسطایی راز بزرگی را فاش کرد: «این مقبره مؤمن سنماق است که بر اثر طاعون درگذشت.» سنماق در سال ۱۳۳۸ میلادی در نزدیکی دریاچه ایسیک کول در شمال قرقیزستان امروزی به خاک سپرده شد. او یکی از قربانیان طاعون‌سیاه بود. فیلیپ اسلاوین، مورخ با بررسی دقیق یادداشت‌های میدانی و عکس‌های بیشتر از تیم روسی که در دهه ۱۸۸۰ قبرها را کاوش کرده بودند، دریافت که حداقل ۱۱۸ نفر از جامعه تجاری آسیای مرکزی در این بیماری همه‌گیر جان خود را از دست داده‌اند. اسلاوین در پی یافتن مسیر منشأ مرگ سیاه (طاعون) بود که یک دهه پس از کشتار در قرقیزستان، اروپا را ویران کرد. این‌ مورخ قرون وسطی در دانشگاه استرلینگ، می‌گوید: «تقریبا مطمئن بودم این آغاز مرگ سیاه است، اما هیچ راهی برای اثبات آن بدون DNA وجود نداشت.» اکنون، اسلاوین مطالعه جدیدی روی DNA باستانی قربانیان «طاعون» انجام داده که نشان می‌دهد آنها واقعاً به باکتری یرسینیا پستیس، عامل مرگ سیاه، آلوده بوده‌اند. سویه‌ای که آنها را کشت، اجداد تمام سویه‌هایی بود که یک دهه بعد در سراسر اروپا شیوع پیدا کرد‌  و تا ۵۰۰ سال بعد به کشتار ادامه داد‌.