از عذرخواهی تا پیشنهاد
محمدرضا نعمتزاده، وزیر سابق صنعت، معدن و تجارت در نامهای سرگشاده به همکاران سابق خود در دولت حسن روحانی از اشتباه ارزی دولتیها در ماههای اخیر انتقاد کرده و پیشنهادهای 14گانهای را ارائه داده است. نکته جالب ماجرا اینجاست که او با اشاره به تصمیمهای اشتباه ارزی اخیر در دولت، خواستار عذرخواهی رئیسکل فعلی بانک مرکزی و تشریح دلایل این اشتباهات شده است. ناگفته پیداست این پیشنهاد کنایهآمیز هم میتواند متوجه ولیالله سیف، رئیسکل سابق بانک مرکزی و اسحاق جهانگیری معاون اول رئیسجمهور و محمد شریعتمداری وزیر فعلی صنعت باشد.
عذرخواهی کردن از مردم بابت اشتباه در تصمیمگیری البته امر پسندیدهای است و ایکاش خود آقای نعمتزاده هم در دوران صدارت خویش بابت برخی خطاهای تصمیمگیری و شائبه رانتیبودن دستوراتش عذرخواهی میکرد؛ البته هنوز دیر نیست و او هماکنون هم که دور از صدارت مانده، میتواند پاسخگوی گذشتهاش باشد. گذشته از این ماجرا، پیشنهادهای یکی از کهنهکارترین وزرا و مقامات ارشد دولتی ایران در سالهای پس از انقلاب میتواند مورد توجه دولتمردان فعلی قرار گیرد زیرا آنچه نعمتزاده در نامهاش نوشته خود گویای انباشتی از تجربههای برخاسته از آزمون و خطاهاست. بخش قابل توجهی از پیشنهادهای او البته در بسته جدید ارزی لحاظ شده و به اجرا درآمده اما باید تامل کرد اجرای سیاستهای ارزی سالهای پیشین تا چه اندازه میتواند به شفافیت در آینده اقتصاد و تجارت کمک کند و تا چه میزان راهگشا خواهد بود؟ شاهبیت پیشنهاد ارزی نعمتزاده این است که واریز ارز حاصل از فروش 90درصد صادرات صنایع عمده پتروشیمی، فولاد و فلزات رنگین (مس و آلومینیوم) بهحساب اعلام شده بانک مرکزی الزامی شود بهنحوی که همزمان با واریز ارز، دریافت معادل ریالی آن تضمین شود. نامه نعمتزاده را نباید بایگانی شده قلمداد کرد و نقد کارشناسی او میتواند بخشی از زوایای پنهان ارز صادراتی پتروشیمیها و فولادیها و فلزات رنگین را نمایان سازد.