احیای یک چرخه منطقی

محمد بلوری/ نویسنده و روزنامه‌نگار پیشکسوت
فضای کلی مطبوعات عاری از تکاپو، تلاش و پویایی است. یا دست‌کم این عوامل مهم و تاثیرگذار کمتر از چیزی است که باید باشد. این وضعیت دلایلی دارد.

در گذشته مدیران مطبوعات عقیده داشتند دستگاه‌ها و تکنولوژی چاپ روزنامه را می‌توان حداکثر در چند هفته یافت، خرید و به کشور انتقال داد، اما برای بهره‌مندی از یک خبرنگار کارکشته سال‌ها وقت و هزینه لازم است؛ خبرنگاری که اطلاع کاملی از اوضاع جهان، کشور، مردم و سلیقه مخاطب داشته باشد. همین موجب می‌شد تا خبرنگاران موردتوجه باشند. پاداش‌ها، تکریم‌ها و توجه‌ها کار خودش را می‌کرد و کسی که کار خبر می‌کرد از جان و دل مایه می‌گذاشت.

از طرف دیگر ارتباط چهره به چهره نسل‌های مختلف در تحریریه‌ها، امکان انتقال تجارب را به‌طور واقعی فراهم می‌کرد.

جوان‌ترها برای رسیدن به موقعیتی که پیشکسوت‌ها در مطبوعات داشتند، تلاش می‌کردند. سال‌ها پیش اگر ساعت 5/9-10  صبح خبرنگاری در تحریریه می‌نشست، بقیه نگرانش می‌شدند که مبادا بیمار شده است. گزارش‌ها میدانی، خبرها گرم و مصاحبه‌ها زنده بود.

همین‌ها موجب می‌شد که مخاطب با روزنامه‌ای دلچسب، خواندنی و آگاهی‌بخش مواجه باشد. با وفور مخاطب عایدی روزنامه‌ها افزایش می‌یافت و همین یک چرخه پویا را تشکیل می‌داد؛ یعنی بر اثر تلاش مستمر و انتقال تجارب، کارهای مطبوعاتی در سطح شاخص و قابل ملاحظه‌ای بودند، کیفیت مطبوعات موجب رضایت مخاطب بود و فروش خوب درآمد مکفی را رقم می‌زد. درآمد مناسب مشوق خبرنگاران برای کار بهتر بود و.... از این‌رو اگر می‌خواهیم مطبوعات جان تازه‌ای بگیرند باید به این روند و احیای آن فکر کنیم. در این صورت فضای مجازی با خبرهای گاه غیرقابل اعتماد، نثر غیرخبری و تنظیم ضعیف نمی‌تواند جای روزنامه‌ها را تنگ کند.