غول‌های سنگی غرب آسیا

سیدسروش طباطبایی‌پور| روزنامه‌نگار

کوه‌ها بلندبالاترین آفریده‌های خداوند در زمین‌اند که قرن‌هاست ایستاده‌اند و لحظات خود را با تماشای کائنات سپری می‌کنند، ولی از انسان‌ها یا طبیعت چه دیده‌اند که گاهی آن‌قدر دلشان به جوش می‌آید که گدازه‌های سرخشان فوران می‌کند و هرچه غم و غصه دارند، بیرون می‌ریزند؟ در ادبیات ما نیز کوه نماد استواری است، نشانه‌ای از اراده زنان و مردانی محکم که بر سر راه و رسمشان تا پای جان ایستاده‌اند و پا پس نمی‌کشند. بسیاری از قصه‌های اسطوره‌ای ما ایرانیان با کوه پیوند خورده؛ هفت‌خان را رستم از همین کوه‌های البرز مرحله به ‌مرحله پیمود و آرش کمانگیر بر همین کوهپایه‌های سربلند ایستاد تا ایران سربلند باشد؛ و شاید بی‌دلیل نیست که ایران یکی از بلندبالاترین کوه‌های جهان، آسیا و منطقه خاورمیانه را داراست؛ درست مانند زنان و مردانش! در قاموس کوهنوردان این‌روزها بهترین زمان برای فتح قله است، مرداد و شهریوری که کوه‌های مرتفع از نظر گرما و سرما با کوهنوردان همراهی بیشتری دارند و بسیاری همین ایام را برای فتح قله‌ها انتخاب می‌کنند. اما تا حرف از قله و فتح به میان می‌آید، ذهن‌ها به‌سوی اورست در شرق آسیا و رشته‌‌کوه‌های آلپ در اروپا و راکی در غرب آمریکای شمالی می رود، غافل از اینکه علاوه بر ایران خودمان کوه‌های مرتفعی در منطقه خاورمیانه هم وجود دارد. در اینجا سری به مرتفع‌ترین قله‌های منطقه خاورمیانه می‌زنیم تا بدانیم در کشورهای ریزودرشت اطراف ایران چه قله‌های مرتفعی همچنان ایستاده‌اند.