شرایط اقتصادی کشور بسیار خاص است و در همین راستا همه ارگان‌ها و نهادها ملزم به کاهش هزینه‌ها شده‌اند. البته که این مسئله در مورد فدراسیون فوتبال هم صدق می‌کند؛ تشکیلاتی که تقریبا در همه پروژه‌هایش برای کسب درآمد با شکست روبه‌رو شده و بیش از هرجای دیگری به کاستن از هزینه‌ها نیاز دارد. بااین وجود بدترین نوع صرفه‌جویی این است که شما به داوران لیگ برتری و حتی لیگ یک بگویید به‌جای استفاده از بلیت هواپیما، به‌صورت زمینی به محل برگزاری مسابقات سفر کنند یا از کمیته داوران بخواهید استفاده از داوران مقیم در استان‌های همجوار را در اولویت قرار دهند. از حدود یک ماه پیش شایعات زیادی در مورد اینکه فدراسیون چنین بخشنامه‌ای صادر کرده، به گوش می‌رسید؛ آنچه گاهی تایید و گاهی هم تکذیب می‌شد. این هفته که در برنامه 90 فاش شد تیم داوری بازی ذوب‌آهن و استقلال با خودروی شخصی از همدان به اصفهان سفر کرده، انتقادها به اوج رسید؛ تا جایی که فریدون اصفهانیان ناچار شد روی خط بیاید و توضیح دهد که اصلا بحث صرفه‌جویی وجود ندارد و با طرح محدودیت سفر هوایی داوران موافقت نشده است. درهر صورت به‌نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال هزینه‌های اضافی بیشتر و عجیب‌تری دارد که حذف آنها می‌تواند سودمندتر از بستن دست و بال داورها باشد. به‌عنوان مثال به این بخش از حرف‌های مهدی تاج در مراسم بدرقه تیم‌ملی فوتبال امید توجه کنید: «ما 700 هزار دلار به کی‌روش بدهکاری داریم. این پول آماده بوده، اما سه‌بار ارسال کردیم و با اینکه سوئیفت هم داشتیم، پول پشت حساب او رفته و برگشته است. سه‌بار هم 16 هزار دلار بابت انتقال پول داده‌ایم، اما این پول منتقل نشده است.» به این ترتیب رئیس فدراسیون تنها در یک قلم اذعان می‌کند 48 هزار دلار هزینه بی‌حاصل صرف انتقال دستمزد کی‌روش به حساب بین‌اللملی این مربی شده است؛ مبلغی که با ارزش امروز دلار حداقل معادل 400 میلیون تومان است و اگر فدراسیون پیش از اقدام به انتقال این پول از مشورت مشاوران بانکی و اقتصادی مجرب استفاده می‌کرد، احتمالا متحمل چنین زیانی نمی‌شد. حالا شما حساب کنید و ببینید با 400 میلیون تومان چند بلیت هواپیما برای داوران می‌شد گرفت؟!
400 میلیون، پول چند تا پرواز می‌شود؟
در همینه زمینه :
