چهره متفاوت کافکا

‌کتاب حاوی120نامه کافکاست، از سال ۱۹۰۹ تا چند روز پیش از مرگش در سال ۱۹۲۴، به کوچک‌ترین، عزیزترین و نزدیک‌ترین خواهرش اوتلا، همراه با وقفه‌هایی گاه کوتاه و گاه طولانی. اوتلا تنها فرد خانواده بود که کافکا به او اعتماد کامل داشت؛ از این‌رو سخنی به‌گزاف نخواهد بود اگر مدعی شویم این نامه‌ها چهره دیگری از کافکا را به ما نشان می‌دهند: چهره برادری پشتیبان و مهربان و در بسیاری موارد بذله‌‌گو.
فرانتس کافکا، ‌زاده ۳ژوئیه ۱۸۸۳ و درگذشته ۳ ژوئن ۱۹۲۴، یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان آلمانی‌زبان در قرن بیستم بود که تقریبا همه آثارش در ایران به فارسی ترجمه شده‌اند و مخاطبان خاص خود را دارند. آثار کافکا همچنین در زمره تأثیرگذارترین آثار در ادبیات غرب به شمار می‌آید. کافکا در یک خانواده آلمانی‌زبان در پراگ به دنیا آمد. در آن زمان پراگ مرکز بوهم بود؛ سرزمینی پادشاهی متعلق به امپراتوری اتریش - مجارستان. او بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود و 2برادر کوچک‌تر داشت که قبل از 6سالگی فرانتس مردند و3خواهر که در جریان جنگ جهانی دوم در اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها جان باختند. پدرش بازرگان یهودی و مادرش زنی متعصب بود. رفتار مستبدانه و جاه‌طلبانه پدر چنان محیط رعب‌انگیزی در خانواده به‌وجود آورده بود که از کودکی سایه‌ای از وحشت بر روح کافکا انداخت و در سراسر زندگی هرگز از او دور نشد. داستان‌ها و رمان‌های کافکا جملگی چندوجهی و چند‌لایه هستند و ارزش چندین بار خواندن را دارند.
نشر نو کتاب «نامه‌ها به اوتلا و خانواده» را با ترجمه ناصر غیاثی در 241صفحه، به بهای 320هزار تومان منتشر کرده است.