دیدار با فرشته کریمی بهترین بازیکن فوتسال آسیا در مجموعه‌ای که به اسم خودش نامگذاری شده است
مدیون محبت هم‌محله‌ای‌ها هستم
مریم قاسمی| خبرنگار:
منطقه 16
ورزشکار نام آشنای محله یاخچی‌آباد، کلکسیونی پر از افتخارات و عناوین قهرمانی دارد، اما همه اینها باعث نشده که محل تولد و زادگاهش را فراموش کند و تعصبی به آن نداشته باشد. «فرشته کریمی» هنوز دلخوشی‌ها و خاطرات بازی‌های دوران کودکی‌اش مثل لی‌لی، گرگم به هوا، هفت‌سنگ، گانیه، فوتبال و قایم‌باشک را در کوچه و پسکوچه‌های یاخچی‌آباد در گوشه ذهنش جست‌وجو می‌کند و حالا هم که به چهره سرشناس ملی و محبوب اهالی در رشته فوتسال تبدیل شده، با افتخار می‌گوید: «بچه یاخچی‌آبادم و موفقیت امروزم را مدیون دعا و محبت هم‌محله‌ای‌ها هستم.» با فرشته کریمی در مجموعه چندمنظوره ورزشی، تفریحی و خدماتی شهربانو، واقع در خیابان شهید علیرضا وفایی منطقه16 قرار می‌گذاریم. با اینکه عضو تیم‌ملی فوتسال ایران، به دلیل برنامه‌های سخت و فشرده و همچنین حضور مستمر در اردوی تمرینات ورزشی، اوقات فراغت ناچیزی دارد، اما با این حال با میل و اشتیاق زیادی سر قرار حاضر می‌شود تا گفت‌وگوی ما با او بهانه‌ای باشد که بعد از چند ماه با اهالی محله صحبت کند.
به سمت یکی از مجموعه‌های شهربانو می‌رویم که نام او بر سر درش حک شده است. مجموعه‌ای که به خاطر افتخارآفرینی او در مسابقات فوتسال آسیا، به اسم «فرشته کریمی» نامگذاری شده است. هنوز چند دقیقه از ورود کریمی به محوطه داخلی مجموعه شهربانو نمی‌گذرد که دور و برش پر می‌شود از نوجوانان و جوانان علاقه‌مندان به ورزش بعضی از نوجوان‌ها از سر بازیگوشی و شیطنت وارد گفت‌وگو می‌شوند. مثل «مهسا باقری» که لطیفه بامزه‌ای تعریف می‌کند و ورزشکاران هم‌محلی‌اش را می‌خنداند: «به یارو می‌گویند سه تا فوتبالیست تهرانی نام ببر فوری می‌گوید: علی دایی، علی کریمی و فرشته کریمی!» تماشای این خنده‌ها و شادمانی‌ها این حس را به آدم منتقل می‌کندکه این بچه‌ها همه آمال و آرزو‌هایشان را در وجود این بانوی موفق و ورزشکار می‌بینند. به همین دلیل تلاش می‌کنند با مهربانی و طرح دوستی، خودشان را به او نزدیک‌تر کنند و از راز و رمز موفقیتش باخبر شوند.
محله با صفا؛ یادم تو را فراموش نمی‌شود
در منطقه و شهرمان کم نیستند بانوانی که دوست دارند با فرشته کریمی گپ بزنند و با او عکس یادگاری بگیرند. عجیب هم نیست. چرا که بانوی هم‌محله‌ای که پرچم ایران را بالا برده و افتخار جنوب شهری‌ها شده، بین شهروندان جایگاه ویژه‌ای دارد. حالا هم که مجموعه ورزشی شهربانو در محله نازی‌آباد به نام این بانوی قهرمان محله شده، ناخودآگاه بانوان هم‌محله‌ای را برای ثبت‌نام در کلاس‌های این مجموعه ورزشی ترغیب می‌کند. همین‌طور که با کریمی از کنار حوضچه و مسیر خوش آب و رنگ حیاط شهربانو می‌گذریم، کاراته‌کاهای نوجوان باشگاه ورزشی فرهنگسرای بهمن و اعضای تیم والیبال و شنا منطقه نیز از راه می‌رسند و کنار چهره ورزشی محله یاخچی‌آباد می‌ایستند و با او عکس می‌اندازند، اما او با اینکه زیر تابش نور شدید آفتاب اذیت می‌شود، خم به ابرو نمی‌آورد و با آنها همراه می‌شود. در هوای گرم حیاط مجموعه شهربانو، کریمی کنار مجسمه مادر و کودک می‌ایستد و درحالی که دست مجسمه کودک را می‌گیرد، دست راستش را به نشانه موفقیت بالا می‌برد.
از فرشته کریمی سؤال می‌پرسم: «آیا از نامگذاری مراکز ورزشی مجموعه شهربانو به نام خودتان خوشحال هستید؟» که با شنیدن این جمله تأمل کوتاهی می‌کند و می‌گوید: «باید از شهردار و مسئولان شهرداری منطقه 16 به دلیل حمایت همه جانبه از ورزشکاران قدردانی کنم. البته موفقیت در مسابقات فوتسال را باعنایت خدا و دعای خیر پدر و مادرم به دست آوردم. زمانی که با دوستان هم‌تیمی‌ام توانستیم پرچم مقدس کشور را در دنیا بالا ببریم، خیلی خوشحال شدم.» او اضافه می‌کند: «می‌خواستم به بانوان جامعه نشان دهم موفقیت هر انسانی به قدر تلاش و همت اوست و در این زمینه فرقی بین زن و مرد وجود ندارد.» کریمی علاقه و تعصب ویژه‌ای به محله و اهالی منطقه 16 دارد. خودش عنوان می‌کندکه هیچ‌وقت محل زندگی و زادگاهش را فراموش نمی‌کند و اگر روزی فوتبال را کنار بگذارد، بدون تردید همه وقت و انرژی‌اش را صرف خدمت ورزشی و استعدادیابی در محله‌هایی مثل یاخچی‌آباد و نازی‌آباد می‌کند. ناگفته نماند اهالی یاخچی‌آباد پیش از بازگشت تیم‌ملی فوتسال از مسابقات جهانی فوتسال به کشور، با نصب پارچه‌نوشته و بنر تبریک و محبت خود را به خانواده ورزشکار هم‌محله‌ای نشان دادند.
خانواده‌ام ابتدا مخالف بودند
شاید برایتان جالب باشد که بدانید خانواده فرشته کریمی، به‌ویژه پدرش در ابتدا با فعالیت ورزشی او در فوتسال حرفه‌ای مخالفت می‌کردند و آن زمان دلایل خودشان را داشتند، اما با حمایت، پشتیبانی و اعتماد مادر خانواده، برادر و عمویش به هدفی که داشت رسید و باعث تغییر نگاه همه به‌ویژه پدرش شد. همراه با کریمی به سمت جایی می‌رویم که به تعبیر برترین بازیکن فوتسال آسیا، 2 فرشته بهشتی را می‌توان آنجا دید. «صفورا کاظمی» و «جبرئیل کریمی» مادر و پدر فرشته کریمی با چهره آرام و متبسم روی صندلی نشسته‌اند و سرگرم پاسخگویی به ابراز احساسات و محبت خانواده‌ها و مردم هستند. کریمی پدر و مادرش را در آغوش می‌گیرد و بر پیشانی و صورتشان بوسه می‌زند. کریمی می‌گوید: «من هرچه دارم از برکت وجود پدر و مادرم است. یادم می‌آید تا همین 10 سال پیش نگاه متفاوتی برای ورزش بانوان وجود داشت و برخی از خانواده‌ها نگران فعالیت ورزشی فرزندانشان به شکل حرفه‌ای در برخی از رشته‌ها بودند. همان نگرانی که در خانواده من هم وجود داشت و به مرور زمان تغییر پیدا کرد. پدرم می‌گفت رشته دیگری انتخاب کن تا آینده بهتری داشته باشی، اما من اصرار داشتم همین رشته ورزشی را ادامه دهم.» مادر کریمی می‌گوید: «سر نماز همیشه برای دخترم دعا می‌کردم تا در رشته ورزشی دلخواهش پیروز شود. خیلی نذر و نیاز کردم و زمانی هم که قهرمان جهان شد، همسایه‌ها و اهل محل به در خانه‌مان می‌آمدند و تبریک می‌گفتند. خدا را هزار بار شکر می‌کنم که فرزندم در این راه قرارگرفت و برای محله، شهر و کشور‌مان افتخارآفرین شد. وقتی به عقب برمی‌گردم از اینکه در تصمیمش دخالت نا به جا نکردم و همیشه حامی‌اش بودم خوشحالم.»
