تأملی راجع به ۷ تکلیف راهبردی رهبر انقلاب

حسین کاظم‌زاده؛ پژوهشگر دین و اندیشه

۱.  حفظ اتحاد ملی
 اتحاد ملی صرفا به‌معنای نبود اختلاف نیست؛ یعنی تبدیل اختلاف به رقابت سازنده، نه به اصطکاک و دو‌قطبی‌سازی‌.
 دشمن دنبال اختلاف نیست، دنبال شکاف برگشت‌ناپذیر است؛ یعنی جایی که مردم دیگر حرف هم را نمی‌فهمند.
 این روزها، گسل‌های اجتماعی (مثل عدالت، قومیت یا سبک زندگی) فقط با گفت‌وگوی صادقانه ترمیم می‌شود، نه با تکذیب یا سرکوب.
 ۲.  شتاب در پیشرفت علمی و فناوری
 علم دیگر یک ابزار پیشرفت نیست؛ «خط اول دفاع» ما در جنگ آینده است.
 جنگ‌های آینده با روبات، الگوریتم و امواج خواهد بود، نه صرفا با تانک و نفر.
  وقتی دشمن با هوش مصنوعی، افکار مردم را هدف می‌گیرد، مقابله فقط با ابزارهای قدیمی کافی نیست؛ به فناوری بومی به‌روز نیاز است.
 شتاب علمی ما اگر به امنیت منجر نشود، به نفعمان نخواهد بود؛ علم باید در مسیر اقتدار تعریف شود.
۳. حفظ عزت ملی در فضای رسانه‌ای
 در دوران آتش‌بس، کسی به ایران گلوله نمی‌زند، اما به شخصیت ملی ایرانی در رسانه شلیک می‌شود.
  جنگ، دیگر در میدان مین نیست؛ در میدان «معنا»ست. اگر تو روایت نکنی، دشمن تو را طوری روایت می‌کند که حتی خودت هم از ایرانی‌بودن خجالت بکشی.
  در رسانه، عزت یعنی حفظ اعتمادبه‌نفس ملی؛ یعنی اینکه مردم بدانند کجای جهان ایستاده‌اند‌ و چرا.
  آن‌ که خودش را نمی‌بیند، در آیینه تحریف دشمن خودش را منفور می‌بیند.
 ۴.  تجهیز کشور به قدرت دفاعی و امنیتی
 امنیت دیگر به مرز جغرافیا محدود نیست؛ هر گوشی هوشمند، یک میدان جنگ است.
  جنگ شناختی یعنی اینکه دشمن تو را مجبور کند به چیزی فکر کنی که او می‌خواهد؛ حتی اگر دست روی ماشه نگذاشته باشد.
  قدرت دفاعی امروز یعنی ترکیب پهپاد، سایبر، اطلاعات و حتی روایت. بازدارندگی فقط با موشک ممکن نیست، باید ذهن‌ها را هم دفاع کرد.
  هر کشوری که وابسته به ابزار دفاعی دیگران باشد، دیر یا زود استقلالش را خواهد فروخت.
 ۵. جدیت در پیگیری امور اجرایی
 ناکارآمدی اجرایی فقط باعث نارضایتی نمی‌شود، بلکه تبدیل به سلاح دشمن می‌شود.
  وقتی یک وعده ساده حل نمی‌شود، دشمن همان را به کل نظام تعمیم می‌دهد؛ این یعنی فرسایش سرمایه مشروعیت.
  جدیت در مدیریت یعنی «پاسخگویی در برابر درد مردم»، نه فقط گزارش‌دهی در رسانه.
 امروز هر پروژه نیمه‌کاره به‌اندازه یک هجمه رسانه‌ای علیه نظام ضربه می‌زند.
 ۶. هدایت معنوی و آرام‌سازی جامعه
 مردم امروز با یکباره دیدن خون و داغ، بیشتر از هر زمان دیگر به پاسخ‌های معنوی نیاز دارند.
  اگر حوزه و منبر نتواند حوادث را در افق «حکمت الهی» معنا کند، ذهن جامعه به سمت خرافه یا پوچ‌گرایی می‌رود.
 آرام‌سازی یعنی تبیین، نه تسکین موقت؛ باید مردم را برای حوادث آینده آماده کرد، نه صرفا آرام.
  امروز معنویت، خودش ابزار مقاومت نرم است، نه فقط مناسک فردی.
 ۷. حفظ شور و شعور انقلابی در جوانان
 دشمن دیگر با نسل اول انقلاب نمی‌جنگد؛ با «ذهن جوان ایرانی» درگیر است.
  شعور انقلابی یعنی بدانی چرا باید بمانی‌ و شور انقلابی یعنی بدانی چگونه باید بایستی.
  اگر آرمان‌های انقلاب به زبان نسل جدید بازنویسی نشوند، به‌زودی برایشان فقط بخشی از تاریخ خواهند بود.
 امروز شور بدون شعور، تهدید است‌ و شعور بدون شور، بی‌اثر.