خالقان امید

لیلی خرسند

 این تیم چه ببرد و چه ببازد، چه به مرحله بعد صعود کند و چه نکند، نمره قبولی گرفته. تیم ملی والیبال ایران تیم بازنده چند سال اخیر نیست و هیچ شباهتی به آخرین نسخه‌ خود که سال قبل در همین لیگ ملت‌ها دیدیم، ندارد. درست است که تیم روبرتو پیاتزا جوان‌تر شده و تغییراتی داشته اما بازیکنانی که امروز در تیم او توپ می‌زنند، همان‌هایی هستند که در تیم پائز برزیلی و عطایی ایرانی هم بودند اما مرد ایتالیایی در کوتاه‌ترین زمان ممکن تیم قابل‌احترامی ساخته‌؛ تیمی که بازی‌های خوب و جنگندگی‌اش نه‌تنها برای هواداران خودی که حتی برای تماشاگران بیگانه هم دلبری می‌کند. برای نمونه کافی است به عکس یادگاری تماشاگران لهستانی با مرتضی شریفی اشاره شود. والیبال ایران تقریبا این صحنه‌ها را فراموش کرده بود.
تیم ایران هفته سوم لیگ ملت‌ها را خوب شروع کرد. این تیم که یک‌برد از هفته اول و 3پیروزی از هفته دوم داشت، در سخت‌ترین بازی این هفته، به لهستان، تیم بالانشین‌ جدول و میزبان این هفته باخت و به یک پیروزی راحت 3بر صفر مقابل چین رسید. تیم ملی 2بازی دیگر در پیش دارد؛ امشب با فرانسه بازی می‌کند و فردا در آخرین روز از مسابقات مرحله مقدماتی با بلغارستان. با توجه به پیشینه این تیم‌ها و نتایجی که آنها در لیگ امسال گرفته‌اند‌، یک بازی سخت و یک بازی تقریبا راحت‌تر در انتظار ایران است، اما فارغ از هر نتیجه‌ای که در این 2بازی به‌دست می‌آید و اینکه تیم شرایط صعود به مرحله بعدی را پیدا می‌کند یا نه، باید پیاتزا و بازیکنان تیم را تحسین کرد. پیاتزا در این مدت کوتاه توانسته به بازیکنان کمک کند تا از توانایی‌هایی که دارند، بهترین استفاده را ببرند و با کوچینگ، تعویض‌ها‌ و... عملکرد قابل‌قبولی داشته است. اما یک رده بالاتر از مربی ایتالیایی تیم، خود بازیکنان هستند که خیلی سریع توانستند شکست‌های پی‌درپی‌‌ای را که سال‌های قبل داشتند، کنار بگذارند، خواسته‌های سرمربی را اجرا کنند و اعتماد‌به‌نفس از‌دست‌رفته‌شان را به‌دست بیاورند. نکته مهم این است که تیم پیاتزا یکی دو ستاره ندارد و هر بازیکن در هر قامتی یک ستاره است؛ یک روز امین اسماعیل‌نژاد که حالا به یک بازیکن تمام‌عیار تبدیل شده، ستاره می‌شود یک روز مرتضی شریفی که تقریبا برای اولین‌بار بازیکن محبوبی شده، بازگشت بردیا سعادت به روزهای خوب، بازی‌های قابل‌قبول عرشیا به‌نژاد، عیسی ناصری، یوسف کاظمی و... والیبال را لذتبخش و دوست‌داشتنی کرده است.
باخت تیم به لهستان قابل پیش‌بینی بود اما خوش‌بین‌ترین‌ها فکر نمی‌کرد که بازیکنان در این دیدار تا این حد جنگنده ظاهر و در بیشتر فاکتورها خوب ظاهر شوند. برد مقابل چین هم قابل‌ پیش‌بینی بود اما باز هم تصور نمی‌شد که این بازی برای تیم ایرانی تا این حد راحت بگذرد. آنها فقط در ست سوم تحت فشار قرار گرفتند و این هم برای تیمی که می‌خواست حداقل امتیاز را بگیرد، طبیعی بود. این 2بازی در سخت‌ترین هفته لیگ ملت‌ها، امیدها به آینده تیم را بیش از پیش کرده است.
تیم ایران تا دیروز عصر که بعضی از تیم‌ها بازی‌ دوم هفته سوم را انجام نداده بودند، با 10امتیاز در رده دهم قرار داشت. هرچند هنوز امید به صعود به جمع 8تیم اول هست، اما کار کمی سخت‌تر از قبل شده. باخت لهستان به کوبا اتفاق ناخوشایندی برای ایران بود. به هر حال در هفته سوم تنها خود تیم‌ها نیستند که نقش تعیین‌کننده‌ای دارند و باید منتظر دیگر نتایج باشند. ایران اگر 2بازی بعدی را هم ببرد، اما باید منتظر نتایج بقیه دیدارها باشد. شاید بازیکنان آخر این هفته حسرت امتیازاتی را بخورند که در بازی با آلمان و حتی ست‌هایی که در بازی با هلند از دست رفت.