ضیافت ایران و ایرانی

رابعه تیموری- ‌روزنامه نگار

نقشه شهرها و استان‌های مختلف ایران است‌؛ بدون مرز و خط‌چین، بدون کلام و کلمه و حرف...  رنگ و طرح تنها ابزاری است که این نقشه رنگارنگ را به‌وجود آورده است؛ نقشه‌ای زیبا و دلنشین از سنن و فرهنگ اقوام مختلف ایرانی که با هنر تصویرگران مختلف روی دیوار فرودگاه مهرآباد و مکان‌های نظامی همجوارش نقش بسته تا ایران به پشتوانه داشتن مردمان دلیر و نجیب و باصفایش مقابل چشم رهگذران و مسافران طنازی کند.

تابلوی 47متری
از پشت میدان آزادی و ابتدای خیابان معراج آغاز می‌شود و تا انتهای دیوارهای بلند فرودگاه مهرآباد ادامه دارد. هر یک از تصاویر را نقاش و هنرمندی به‌وجود آورده و نام و امضای آنها که در گوشه هر تابلو حک شده، تنها کلماتی است که روی دیوارنگاره 47متری میدان آزادی به چشم می‌خورد. نظم و سیاق چینش تصاویر به مرزبندی‌های نقشه ایران بی‌شباهت نیست، اما بیش از آن به آلبوم رنگارنگی شباهت دارد که در صفحات آن ایرانیان کرد، لر، بلوچ و ترکمن بی‌فاصله و مهربان کنار هم نشسته‌اند و گوشه‌ای از داشته‌های دیار خود را به نمایش گذاشته‌اند. با آنکه بافت خیابان معراج مسکونی نیست، اما خوش آب و رنگ بودن دیوارنگاره از زمختی فضای نظامی و غیرمسکونی آن کاسته و رهگذران و مسافران پیاده و سواره خیابان نمی‌توانند بدون مکث و نیم‌نگاهی به تصاویر آن عبور کنند.

از دشت گندم تا روستای آوه‌زین
در یکی از تابلوهای این دیوارنگاره در کنار خورشید بی‌زوال و درخشان گیلانغرب تصویر فرنگیس حیدرپور ترسیم شده که تبری در دست دارد. این زن کرد روستای آوه‌زین در دوران جنگ تحمیلی 8ساله با تبر از خود و روستایش در برابر حمله نظامیان عراقی دفاع کرد و نماد مقاومت و شجاعت زنان لر شناخته می‌شود. در تابلوی دیگری دشت گندم بریان استان کرمان خودنمایی می‌کند که مردان کشاورز درحالی‌که لباس این خطه را به تن دارند، مشغول کاشت و برداشت گندمی زرین و پربرکت هستند. مردانی که دست به هم داده‌اند و به قوپوز‌نوازی نوازنده‌ای سفیدمو رقص کردی اجرا می‌کنند، رواج رقص کرمانجی در میان مردم شمال خراسان را روایت می‌کنند و سردر دانشگاه همدان در کنار مردانی چوخه بر دوش که با نوای‌ ساز و سرنا می‌رقصند، حال و احوال مردم این دیار را به تصویر کشیده است.