هدایت در قلب پایتخت

سید سروش طباطبایی پور

می‌گویند اعراب جنگ را در 4‌ماه حرام می‌دانستند؛ ذیقعده، ذیحجه، محرم و رجب و اگر 2قبیله در حال جنگ با هم بودند و به این ماه‌ها برمی‌خوردند، جنگ را متوقف می‌کردند، اما برای اینکه خودشان و همگان بدانند این صلح، موقتی است و تا این ماه‌ها در گذرند، باز دوباره جنگ آغاز خواهد شد، پرچمی سرخ بر خیمه رئیس 2قبیله برمی‌افراشتند . حالا سال‌هاست پس از قیام عاشورای حسینی در سال 61هجری، بیرقی سرخ بر بالای گنبد حسین(ع) به اهتزاز درآمده است؛ پرچمی سرخ با این مفهوم که صدای عدالت‌خواهی و حق‌طلبی هنوز که هنوزاست پابرجاست؛ با این مفهوم که کاروان حسین(ع) نه‌تنها در محرم، بلکه در همه روزها، ماه‌ها و سال‌ها در حال حرکت است و فریاد امام(ع) و یارانش همواره به گوش می‌رسد که با صدای بلند می‌گویند: «هل من ناصر ینصرنی؟» آیا کسی هست که در راه حق و حقیقت، مرا یاری کند؟
و شاید در این ایام، فلسفه تشکیل هیئت های‌مذهبی و برپا شدن شور حسینی همین است؛ یادآوری اینکه ما حالا و در لحظه اکنون، آیا سپاه حسین(ع) را برای ادامه زندگی انتخاب می‌کنیم یا سپاه یزید را؟ آیا این کشتی ساده و صمیمی حسین(ع) است که حیات‌بخش است و زندگی‌ساز یا زورق پرزرق و برق یزید؟
یکی از این هیئت‌های مذهبی که سال‌هاست در یکی از محله‌های قدیمی تهران برپا شده، هیئت حسینیه هدایت است؛ جایی که از سال 1358و به همت متدینان و خیران در زمینی به وسعت 2200مترمربع برپا شد و علاوه بر برپایی مجلس عزای حسین(ع)، اهدافی چون فعالیت‌های دینی، تشکیل جلسات مذهبی، نشر فرهنگ اهل‌بیت(ع) و چاپ و توزیع کتب اسلامی را هم دنبال می‌کند. حاج‌شیخ حسین انصاریان، یکی از وعاظ خوشنام و مشهور تهران نیز ازجمله بانیان این حسینیه است. حسینیه هدایت در میدان قیام، خیابان ری، کوچه رقیب‌دوست قرار دارد. برخی سخنان این روضه‌خوان قدیمی دستگاه حضرت سیدالشهدا(ع) را در حسینیه هدایت از نظر می‌گذرانیم.