ماجرای برق‌گرفتگی و ایستادگی حاج اسماعیل
یکی‌ازقدیمی‌ترین تکیه‌های باقیمانده در تهران تکیه نفرآباد است. تاریخ از سروروی این تکیه می‌بارد. قرن‌هاست زمزمه یاحسین(ع) در این تکیه طنین‌انداز است.
خیمه سفید با شروع ایام محرم بالا می‌رود و نماد تاریخی این تکیه است. وقفنامه نشان می‌دهد این تکیه بعد از نخستین حصارکشی پیرامون تهران ساخته شده است. شاید هم پیش‌تر در این محدوده از ری وجود داشته و محفل عزاداری اهالی ری بوده است. بارها بازسازی و مرمت شده است و کسی شکل اولیه آن را به یاد نمی‌آورد.
حسین موسوی، محقق و پژوهشگر می‌گوید: «نصیربک را از واقفان قدیمی تکیه نفرآباد می‌دانند؛ حتی گفته می‌شود نصیربک نخستین شخصی بود که ساختمان آن را بنا کرد. در واقع خاندان نصیری متولی تکیه بوده‌اند و همچنان این وظیفه را بر عهده دارند و در حال حاضر محبوبه نصیری، دختری از خاندان نصیری متولی تکیه است. خانه نصیری‌ها در جوار تکیه هنوز پابرجاست.»
از دیگر تکیه‌های مهم ری می‌توان از تکیه هاشم‌آباد نام برد که آن هم بعد از تکیه نفرآباد ازجمله تکیه‌های تاریخی ری محسوب می‌شود. سیدحسین ابوترابی، از قدیمی‌های محله هاشم‌آباد می‌گوید: «بخش زیادی از محله هاشم‌آباد در طرح توسعه حرم قرار گرفت. تکیه هم در محدوده این طرح است و تخریب خواهد شد؛ البته مدتی است تکیه‌ای در مکانی دیگر با نام تکیه هاشم‌آباد ساخته‌اند، ولی اهالی همچنان پایبند همان تکیه قدیمی هستند.»
ابوترابی خاطره‌ای از ارادت اهالی ری به امام حسین(ع) و عزاداری سالار شهیدان به یاد می‌آورد و می‌گوید: «از پدربزرگم سیدجواد ابوترابی که بسیار مورد احترام اهالی بود، شنیدم که قرار بود علم بزرگ تکیه هاشم‌آباد را در عزاداری حمل کنند. حاج محمد اسماعیل کربلایی‌صفی از بزرگان محله زیر علم بزرگ تکیه می‌رود. علم بسیار سنگین و بلند بود. یکباره تیغه علم به کابل برق برخورد می‌کند و لرزه بر اندام حاج اسماعیل می‌افتد، اما او برای اینکه صدمه‌ای به کسی وارد نشود، علم را همچنان بردوش خود نگه می‌دارد و بلندبلند ذکر یاابوالفضل را تکرار و تیغه را از کابل برق جدا می‌کند. خوشبختانه نه به‌خودش و نه به فرد دیگری آسیبی وارد نمی‌شود.»
