کشف اسکلت ۶هزار ساله

ویژگی:  کشف جسد دفن شده با آیین خاص

آبان‌ماه سال 1403بود که باستان‌شناسان پس از گذشت حدود 3دهه از کاوش دهه ۷۰، کاوش در چشمه علی ری را از سرگرفتند. این کاوش به سرپرستی حمیدرضا ولی‌پور و با همراهی ایمان مصطفی‌پور، معاون هیأت کاوش، کورش محمدخانی، نگین میری، کامیار عبدی،  امیر صادق نقشینه و علی بهادری از اعضای هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی، اعضای هیأت کاوش و با مشارکت دانشجویان کارشناسی باستان‌شناسی ورودی ۱۳۹۹ شمسی این دانشگاه آغاز شد تا روند تطور فرهنگی جوامع از دوره نوسنگی تا دوره مس سنگی بررسی شود.
ایمان مصطفی­‌پور، معاون هیأت کاوش­‌های باستان‌شناسی تپه چشمه‌علی، می‌گوید: «در کاوش فصل نخست این محوطه و در فاز سوم معماری از دوره سوم یک تدفین ۶ هزار ساله را کشف کردیم. بخش عمده دیوارهای فازهای معماری این تپه از بین رفته است و فقط پی، کف خانه‌ها و نهایتا یک رج از خشت‌ها باقی‌مانده است، با این حال نشانه‌هایی از تداوم و پیوستگی استقرار در اینجا وجود داشته است. در فاز سوم معماری و در داخل یکی از فضاها به یک ردیف از خشت‌ها که به شیوه کتابی در کف فضا در امتداد هم چیده شده بودند و شبیه به یک دیوار نازک بود، برخورد کردیم؛ از این ردیف خشتی به سمت شمال فضای معماری، تداوم کف‌­سازی مشاهده نشد و در یک سطح حدود نیم مترمربعی خاک نرم و سستی آشکار شد که به وضوح بافت آن با بافت بقیه کف واحد مسکونی متفاوت بود. درنهایت با دقت بسیار زیاد و کاوش در خاک نرم با اسکلتی مواجه شدیم که در آنجا دفن شده است.»
مصطفی‌­پور با بیان اینکه در آن دوره زمانی دفن کردن مردگان در کف خانه‌ها به‌دلیل عمومیت نداشتن و نبود قبرستان بیرون از فضای مسکونی مرسوم بوده است، می‌گوید: «بر مبنای شواهد و سفال‌های فازهای معماری، این تدفین و اسکلت آن احتمالاً به دوره‌ای مربوط باشد که به آن دوره سیلک ۳
(۴۳۰۰ سال پیش از میلاد) گفته می‌شود. براساس کارشناسی‌های اولیه، اسکلت مربوط به دختری تازه بالغ تقریبا ۱۵ ساله با قدی قریب به
 ۱۶۰ سانتی متر است که به پهلو به سمت جنوب خوابانده شده بود و همراه وی زیورآلاتی چون پابند، دستبند، گردنبند و سربند با مهره‌های ریز از جنس صدف، فیروزه و سنگ به‌دست آمد. با مشاهده بقایای گل اخری روی قسمت‌هایی از جمجمه و پا مشخص است که تدفین این فرد همراه با مراسم آیینی بوده است.»