شست‌وشوی لباس دست‌دوم با شوینده جدید

در دهه30 تهران شاهد اتفاقی جالب در جوار کارخانه گلیسیرین بود. قصه از اینجا شروع شد که خروجی آب داغ کارخانه گلیسیرین مورد توجه مردم قرار گرفت. این آب داغ که حاصل خنک‌کردن دستگاه‌ها بود، منبعی برای شست‌وشوی لباس‌ شد. ماجدی دراین‌باره می‌گوید: «‌در گذشته فروش لباس‌های دست‌دوم در تهران رونق خوبی داشت و کارخانه گلیسیرین یکی از بهترین مکان‌ها برای شست‌وشوی اینگونه لباس‌ها بود. خروجی آب‌های خنک‌کننده دستگاه‌های کارخانه، داغ بود و مردم به‌ویژه فروشندگان لباس‌های دست‌دوم به آن احتیاج داشتند. آنها از آب داغ و ضایعات صابونی که از لوله‌های خروجی به داخل خیابان می‌ریخت، برای شست‌وشوی لباس‌هایی که مردم یا فروشندگان دست‌دوم از شوش، دروازه‌غار و مولوی می‌آوردند استفاده می‌کردند. در گذشته به این کار گازورکردن می‌گفتند.»

صابون گلوله‌ای چه بود؟
به گفته ماجدی، تهیه صابون‌های گلوله‌ای از دیگر خدمات این کارخانه برای اهالی بود. ماجرا این بود که مردم با صافی و الک ضایعات صابون‌هایی را که از لوله‌های کارخانه بیرون می‌آمد، جمع می‌کردند و با چسباندن کنار هم آنها را به صابون‌های گلوله‌ای تبدیل می‌کردند. این صابون‌ها برای فروش یا هدیه به دوستان استفاده می‌شد.