
محلهای ملیگرا

سیدسروش طباطباییپور
این روزها که نام خلیج همیشه فارس بیش از گذشته سر زبانها افتاده و عرق ملی و حس میهندوستی ایرانیان اوج گرفته، بیش از گذشته یاد و خاطره بزرگمردان وطندوستی مثل ستارخان و میرزای جنگلی و همت و صیاد در دلمان زنده میشود؛ بزرگانی که در عصر خودشان تا پای جان برای حفظ وطنشان ایستادند و هیچ تغییری حتی در نام را برنتابیدند. شاید این جمله معروف را شنیده باشید که «من میخواهم که هفت دولت زیر بیرق دولت ایران بیایند و من زیر بیرق بیگانه نمیروم.» این جمله معروف سردار ملی، ستارخان بزرگ است که در عهد قاجار در مقابل نیروهای دولتی ضدمشروطه ماهها ایستادگی کرد تا تبریز، تبریز بماند. او مدتی هم مهمان تهرانیها بود و مشروطهخواهان از او استقبال کردند و پس از انقلاب، به افتخارش نام محلهای را ستارخان گذاشتند. حالا گشتی در کوچه پسکوچههای ستارخان تهران میزنیم و از پیچیدگیهای این محله رمزگشایی میکنیم.
تاریخش
این خیابان و محله هم مثل بسیاری از مناطق غربی تهران قدیم پر از باغ و بوستان بود و البته جزئی از روستای طرشت تا اینکه بیش از نیم قرن پیش، فرانسویها کارخانه برق آلستوم را در زمینی به مساحت تقریبی ۱۷هکتار بنا کردند و فلکه صادقیه و خیابان ستارخان و دیگر تقاطعهای مهم محله، مثل چهارراه خسرو شکل گرفت. خیابان ستارخان که پیش از انقلاب به تاج شناخته میشد، ازجمله خیابانهای کلیدی غرب تهران است که غرب پایتخت را به مرکز شهر وصل میکند.
خیابان لقمه
یکی از ویژگیهای مهم این روزهای خیابان ستارخان شکمسراهای ریز و درشت آن است. بهخصوص اگر شبها گذرتان به این محله بیفتد، گاهی حتی جلوی برخی اغذیهفروشیهای آن جای پارک پیدا نمیکنید.
ترینهایش
مهمترین بنای این محله و خیابان حتما کارخانه برق یا همان توانیر است. بد نیست بدانید این کارخانه ورزشگاه قابل قبولی هم دارد که پذیرای ورزشکاران پایتخت است. مجتمعهای تجاری پررونقی هم در این محله قد کشیدهاند. در این میان، نباید از ساختمانهایی مثل بیمارستان رسول اکرم گذشت. عمل کاشت حلزون گوش و بسیاری از دیگر درمانهای خاص ازجمله کارهای مهم این بیمارستان در سطح کشور است.
پل ستارخان
در تابستان سال۱۳۵۳، پل تاج (ستارخان فعلی) متولد شد و توانست نقش مهمی در کاهش تردد در منطقه غرب پایتخت ایجاد کند. پل یادگار امام هم از روی این خیابان عبور میکند و از قضا یکی از بازارچههای پررونق این محله جایی زیر این پل است.