ماجرای باغدارانی که از قنات زنده بیرون آمدند

هنوز وارد حیاط امامزاده حمیده خاتون (س) و سید جعفر (ع) نشده‌اید که صدای شرشر آب به گوش می‌رسد؛ آّب قنات قدیمی که از زیر کوه‌های مرادآباد آغاز شده و با گذشتن از محله پونک به سمت باغ فیض امتداد می‌یابد. «عباس حیدری» از قدیمی‌های محله باغ فیض می‌گوید: «اهالی غیرت خاصی نسبت به تنها قنات این محله داشتند و هرکدام به‌نوبت مسئولیت لایروبی و مراقبت از آن را بر عهده می‌گرفتند. پدرم تعریف می کرد روزی حاج ابوالحسن و حاج مهدی از باغداران باغ فیض برای لایروبی قنات رفته بودند. به دلیل انباشت گل‌ولای آب جمع شده بود. بعد از اینکه مسیر قنات را باز می‌کنند، آب آن‌ها را با خود می‌برد. همه سر مظهر قنات در امامزاده باغ فیض جمع می شوند تا جنازه‌شان را از آب دربیاورند ولی در کمال ناباوری زنده از آب بیرون آمدند. اهالی  گوسفند قربانی کردند و میان روستاییان پخش کردند.» احترام فدایی همسر عباس‌آقا نیز می‌گوید: «آب قنات برای اهالی متبرک بود. هرسال برای پخت سمنو، گندم را ابتدا در قنات می‌گذاشتیم تا آنجا خیس بخورد. آب زلال و پاک بود و این را تبرک سمنوی نذری می‌دانستند.» قنات باغ فیض چند سالی به دلیل ساخت‌وساز و بی‌توجهی خراب می‌شود، ولی اهالی با کمک یکدیگر دوباره آن را احیا می‌کنند.