در مسیر سیل‌های ویرانگر
محله صفائیه به لحاظ جغرافیایی گودترین منطقه نسبت به تهران محسوب می‌شود و به همین دلیل هر از گاهی در مسیر سیل‌های سهمگین پایتخت قرار گرفته است. گود‌بودن صفائیه بیش از آنکه جبر جغرافیایی باشد یک موهبت بزرگ بوده چراکه آب همه قنات‌های تهران از این محله عبور می‌کرد و آب همیشه مظهر پاکی، سرسبزی و آبادانی بوده است. البته صفائیه چندبار هم در معرض خطر قرار گرفته و سیل‌های ویرانگر در چند مورد به این محله آسیب وارد کرده است.
نخستین بار دهه40بود که سیل ویرانگری از شمال پایتخت به راه افتاد و با عبور از ری به سمت ورامین سرازیر شد. ناصر رمضانی از ساکنان قدیمی صفائیه در این‌باره می‌گوید: «سیلی که در دهه40 از شمال تهران به راه افتاد به حدی عظیم و ویرانگر بود که حمام قدیمی قبرستان ابن‌بابویه پر از آب شد و بعد از عبور از سه‌راه ورامین به داخل حرم حضرت عبدالعظیم(ع) راه پیدا کرد اما آسیبی به حرم وارد نشد.»صفائیه تاکنون 4بار در مسیر سیلاب‌های تهران قرار گرفته اما سیلاب بزرگ دهه60 از همه عظیم‌تر بوده و خاطرات تلخ این سیل ویرانگر در ذهن اهالی قدیمی صفائیه باقی مانده است. رمضانی در ادامه می‌گوید: «سیلی که 4مرداد 1366از تجریش به راه افتاد یکی از بزرگ‌ترین خطراتی بوده که اهالی صفائیه تاکنون از سر گذرانده‌اند. این سیل بر اثر بارش باران شدید و جاری‌شدن سیلاب در دره‌های دربند و گلابدره به‌راه افتاد و خیلی زود به ری و صفائیه رسید. ارتفاع سیلاب معروف دهه60حدود یک متر بود و عده‌ای در مسیر سیل ایستاده بودند و افرادی را که سیل با خودش می‌آورد می‌گرفتند. همان سیل وارد مسیل صفائیه شد و آسیب‌های جدی به باروت‌کوبی وارد کرد. در سیل دهه60خیلی‌ها جانشان را از دست دادند و خانواده‌های بسیاری داغدار شدند.»
در همینه زمینه :
گزارش روز
چهره روز
