روایت خواندنی ساخت یک مسجد
مسجد امام‌حسن عسکری(ع) در محله صفائیه شهر ری یکی از مساجد معروف و پرماجرایی است که تبدیلش از زمینی که در آن قمار انجام می‌شد به محلی برای عبادت و دعا و نیایش هنوز در خاطر اهالی مانده است. ناصر رمضانی از اهالی قدیمی شهر ری که پدر و عمویش از بانیان ساخت این مسجد بودند، می‌گوید: «زمین اولیه این مسجد متعلق به علی گلبان ملایری بود و در آن زمان، زمین بسیار گود و نامناسب بود. در کنار این زمین، مغازه‌ای کوچک و چشمه‌ای وجود داشت که آب آشامیدنی اهالی صفائیه از آن تامین می‌شد و فقط خانم‌ها اجازه داشتند با کوزه از این چشمه آب بردارند. پدرم ماشین‌دار و معدن‌دار محله بود، به‌طور مرتب و اجبارا حتما در آخرین سرویس شبانه‌اش باید برای پر‌شدن این گودال، شن به این زمین می‌ریخت تا آن را تخت کند. این تلاش‌ها در سال 1338به ثمر نشست و زمین آماده ساخت مسجد شد.»
رمضانی همچنین از اوضاع اجتماعی آن زمان
یاد می‌کند و می‌گوید:« این زمین پیش‌تر مرکز قماربازی بود. اهالی محله از این وضعیت ناراضی بودند و مالک اصلی زمین هم فرزندی نداشت. به علی گلبان پیشنهاد دادند که برای جلوگیری از این مشکلات و اینکه باقیات الصالحاتی هم داشته باشد، زمین را به مسجد تبدیل کند. این پیشنهاد باعث شد تا حاج‌آقا ترابعلی، به‌عنوان مدیر پروژه، با کمک اهالی و همکاری به‌ویژه ملایری‌ها، کار ساخت مسجد را آغاز کند.» به‌گفته این ساکن قدیمی ری، در زمان ساخت این مسجد، نقش آیت‌الله خوانساری نیز بسیار مهم بود. او در آن زمان از تهران به محله آمد و کلنگ ساخت مسجد را به زمین زد. همچنین آیت‌الله غیوری که آن زمان جوان و از مبارزان علیه رژیم پهلوی بود به‌عنوان نخستین پیش‌نماز مسجد امام‌حسن عسکری(ع) انتخاب شد. در واقع ساخت این مسجد، نقطه‌عطفی در تاریخ محله بود و مردم با اشتیاق و همکاری، در این پروژه مشارکت کردند. به مرور مسجد امام‌حسن عسکری(ع) نه‌تنها به‌عنوان یک مکان مذهبی، بلکه به‌عنوان مرکزی برای حمایت اجتماعی و همکاری‌های محلی شناخته شد.
