گزارش
پشت صحنه حضور سلبریتی‌های سینما در تئاتر
ابراهیم پشت‌کوهی و آرش ظلی‌پور در تلویزیون همشهری از حضور بازیگران چهره سینما در تئاتر می‌گویند
فهیمه پناه آذر-روزنامه‌نگار
حضور بازیگران شناخته‌شده و سلبریتی‌ها در تئاتر‌موضوع امروز و دیروز نیست؛ نزدیک 2دهه است که به بهانه‌های مختلف به آن پرداخته می‌شود.
با این حال، تجربه نشان داده که حضور بازیگران شناخته‌شده در تئاتر برای بخش اعظم تماشاگران این هنر جذاب است و باعث موفقیت در گیشه هم می‌شود. اما این موضوع زوایای مختلفی دارد که آن را با ابراهیم پشت‌کوهی، از کارگردانان تئاتر و آرش ظلی‌پور که تجربه حضور در مدیوم تصویر و اجرا دارد و حالا در نمایش «ذرات آشوب» بازی می‌کند، در میان گذاشته‌ایم.
ابراهیم پشت‌کوهی: بازیگری که توانا باشد برایش فرقی نمی‌کند روی صحنه باشد یا جلوی دوربین
یک بخش تجاری و یک بخش فرهنگی و هنری‌در تئاتر داریم ، صحبت این است که در تقابل این دو چطور باید کیفیت حفظ شود. نباید وقتی در تئاتر حضور دارید، ناله کنید؛ وقتی تئاتر را انتخاب کردید، این هنر سخت است و باید پشتکار داشته باشید و تلاش کنید. تئاتر یک نوع رسالت و یک پیامبری مدرن است. زمانی این بار را در مملکت، شعر برعهده داشت؛ هنوز ارجاعات ما به شاعرانی چون حافظ، مولانا و سعدی و... است. حالا تئاتر رسالت گفت‌وگو را برعهده دارد؛ چیزی که در جامعه ما سخت پیدا می‌شود؛ اینکه بتوانیم گفت‌وگو کنیم و مفاهمه داشته باشیم، بتوانیم صدای مخالف را بشنویم و تحمل نقد داشته باشیم. تمرین مدارا کردن در تئاتر اتفاق می‌افتد و این ارزشمند است.
تئاتر شاید به لحاظ اقتصادی فقیر باشد، اما به لحاظ فرهنگی بسیار غنی است. آدم‌های استخوان‌دار تئاتر انسان‌های ارزشمند و تأثیر‌گذاری در جامعه خود هستند. اگر می‌خواهید تئاتر پیشرو شود باید دولت از تئاتر حمایت کند و تئاتر به‌خاطر درآمد‌زایی نباید به سمت لوکس شدن حرکت کند. شهرداری می‌تواند حامی بزرگی باشد. وقتی متولی فرهنگ کنار می‌کشد گروه‌ها برای اینکه ارتزاق کنند دیگر به کیفیت توجهی ندارند. در این مملکت تئاتر آوانگارد معنایی ندارد؛ تئاتری که دهه70 در اوج خود بود. در آن زمان دغدغه فروش نداشت و تئاترهایی در قد و قواره جهانی اجرا می‌شد و تئاتر حرفی برای گفتن داشت. در حال حاضر یک بازیگر تئاتر از طریق تئاتر نمی‌تواند ارتزاق داشته باشد.
بازیگری که بازیگر و توانا باشد، برایش فرقی نمی‌کند روی صحنه باشد یا جلوی دوربین. این تقسیم‌بندی‌ها گاهی اوقات از روی حب و بغض است. درست است گاهی بازیگر سینما که روی صحنه می‌آید از تئاتر سررشته‌ای ندارد، بیان درستی ندارد و باید تلاش کند. مدیوم تئاتر ویژگی‌های خود را دارد. بازیگر باید نوع بازی را بیاموزد. در هالیوود اصلا این موضوع مطرح نیست، آل‌پاچینو هم گاهی تئاتر بازی می‌کند و بازیگران در صحنه و سینما در حال رفت‌وآمد هستند؛ چراکه تئاتر می‌تواند بازیگر را بسازد و تئاتر خانه همه هنرهاست.
آرش ظلی‌پور: کسی که بازیگر واقعی است مدیوم خود را پیدا می‌کند
آزمون و خطا در انتخاب بازیگران در تئاتر نباید باشد و کارگردان باید انتخاب درست داشته باشد. صحنه، مقدس و ارزشمند است و کارگردان می‌تواند با شناخت و انتخاب بازیگر درست، جریان
صحیح را در تئاتر راه بیندازد.
بازیگری که از مدیوم تصویر وارد تئاتر می‌شود باید به لحاظ اخلاقی در تعیین دستمزدش درست رفتار کند. بازیگری که وارد یک گروه تئاتری می‌شود باید حواسش به دیگر بازیگران و عوامل باشد.
بازیگر سینما که یک دستمزد غیراستاندارد برای حضورش تعیین می‌کند، حال خوب را به گروه تزریق نمی‌کند؛ چون به‌دنبال این موضوع یک قیاس به‌وجود می‌آید. بازیگر سینما باید اینقدر شعور و اخلاق داشته باشد و استانداردها را در تئاتر درنظر بگیرد که این خیلی مهم است.
همانطور که در تئاتر، گروهی از بازیگران شناخته‌شده حضور پیدا کردند، در تلویزیون هم این اتفاق افتاد؛ گروهی از بازیگران سراغ اجرای برنامه در تلویزیون رفتند. دلیل حضور آنها به‌خاطر شکست تلویزیون در جذب مخاطب بود؛ البته در برخی موارد نیز شکست خورد. بازیگر آمد، اجرا کرد، اما نتوانست، اما یکی مانند پژمان بازغی آمد و توانست در اجرا اتفاقاتی رقم بزند. این موضوع در تئاتر نیز صدق می‌کند.
کسی که بازیگر واقعی است، مدیوم خود را پیدا می‌کند. یکی در تئاتر موفق است و دیگری در تلویزیون یا سینما. بازیگر در مدیوم‌های مختلف تفاوتی ندارد، بلکه تربیتی است که در طول کار حرفه‌ای اتفاق می‌افتد. امیر جعفری از تئاتر به تلویزیون رفت و جزو موفق‌های تلویزیون شد، اما بودند بازیگران موفق تئاتر که وارد تلویزیون شدند، ولی خیلی موفق نبودند و چند‌سالی است توانسته‌اند در سینما و تلویزیون حضور موفقی داشته باشند. معجونی تازه 3،2سالی است در مدیوم تلویزیون دلبری می‌کند؛ کسی که همیشه در صحنه می‌درخشد.
