آرامگاهی با نقاشی‌های گرانبها و سنگاب تاریخی
باغ مقبره ده‌ونک مدفن یکی از مشهورترین و ثروتمندترین خاندان‌های تهرانی است. این باغ قدیمی که این روزها در جوار دانشگاه الزهرا(س) واقع شده، محوطه بزرگی است که بخشی از آن به خانه و مقبره خانوادگی مستوفی‌الممالک تعلق دارد و به همین دلیل میان اهالی به باغ مقبره معروف شده است.بخش مسکونی عمارت خالی از سکنه نیست و یک سرایدار سال‌هاست که در همین‌جا زندگی می‌کند. نخستین مقبره به میرزایوسف آشتیانی ملقب به مستوفی‌الممالک تعلق دارد. او گرایش‌های صوفیانه داشت و به باباقلندرشاه قندهاری ارادت می‌ورزید. قلندرشاه از مشاهیر صوفیه در قریه ونک سکونت داشت و بعد از وفات همان‌جا دفن شد. میرزایوسف آشتیانی بر قبر او عمارتی ساخت و وصیت کرد خود و خاندانش را نیز در این مقبره دفن کنند.
سید محمد عجایبی از معتمدین محله می‌گوید:
«۳ تن از فرزندان میرزاحسن مستوفی‌الممالک به نام‌های میرزایوسف، میرزاعلی و میرزاکاظم نیز در این مقبره دفن شده‌اند. در یکی از اتاق‌های مشرف به سالن اصلی مزار غلامعلی‌خان معروف به ملیجک و ملقب به عزیزالسلطان قرار دارد. در نیمه جنوبی حیاط مشرف به ساختمان آرامگاه، تعدادی سنگ مزار دیده می‌شود که متعلق به بانو عالیه عصمتی یکی از همسران مستوفی، جلال‌الدوله فرزند ظل‌السلطان، مصطفی‌خان حاجب‌الدوله، محمدعلی فسا منصورالدوله، شیخ‌المشایخ عضدی و چند تن دیگر است. مزارهای بابا قلندرشاه و سیدمدد علیشاه که از سنگ مرمر حجاری شده است نیز در این قسمت قرار دارند. درون این مقبره سنگاب مستطیل‌شکل بزرگی با نقوش ایرانی تزئین شده است که در گذشته برای وضو گرفتن از آن استفاده می‌کردند و حتی در دوره‌ای در ایام محرم آن را با شربت پرکرده و به عزاداران امام حسین(ع) می‌دادند.»
تصویری از میرزایوسف و میرزاحسن صدراعظم به نگارگری مسعود غفاری و میرزارضا آشتیانی از نقاشان زبردست قاجاری به همراه تصویری از سیدمددعلیشاه هندی و تابلوی خطاطی اثر استاد عبدالحسین زرین‌قلم از آثار گرانبهای داخل مقبره است.
