کتاب«کلیله و دمنه» داستان جمعی از حیوانات و روابط میان آنها را روایت میکند. اصل این کتاب در هند و تقریباً در سالهای 100 تا 500 قبل از میلاد نوشته شده است. این کتاب برای اولین بار از زبان سانسکریت به زبان پهلوی ترجمه شد اما اثری از آن در دست نیست با این حال ترجمههایی که از این کتاب در دسترس هستند از شبیهترین و نزدیکترین ترجمهها به زمان منتسب به نوشتن این اثر به وسیله برزویه است. این کتاب بعدها توسط شخصی به نام ابنمقفع به زبان عربی هم ترجمه شد. ترجمههای فارسی موجود از این اثر به ترجمه نصرالله منشی برمیگردد در سده 6 هجری. در دوران غزنویان هم شخصی به نام نصرالله منشی ترجمهای به فارسی از این کتاب چاپ کرد. کتاب کلیله و دمنه شامل 10 فصل با نامهای باب شیر و گاو، باب کبوتر و طوقدار، باب بوزینه و سنگپشت، باب بیتدبیری، باب موش و گربه، باب بوم و زاغ، باب شاه و پنزوه، باب شغال، باب بلاد و برهمنان و باب شاه موشان و وزیرانش است. در هر باب داستانهایی پندآموز و حکمتآمیز از زندگی حیوانات که به نوعی نماد برخی از انسانها و شیوه زندگی آنها هستند، آورده شده است. در این اثر با نگاهی دقیق و موشکافانه و ظریف و با استعارات فراوان راهکارهایی انسانی برای زندگی عالمانه و خردورزانه ارائه شده است.
کلیله و دمنه
در همینه زمینه :