« سوشیال بودن این میزها رو کردن ژانر کافه‌شون و با اداهاش مشتری جذب می‌کنن». این را سوگل می‌گوید که هیچ خوش ندارد کافه‌نشینی را با نشستن پشت میزهای اجتماعی تجربه کند:«فکر کن درست زمانی که در حال کیفوری از خلوت و نوشیدن قهوه ات هستی کنار دستت آدم هفت‌پشت غریبه‌ای نشسته باشد که می خواهد از زیر‌و بم زندگی‌ات سردرآورد.» نخودی می‌خندد و برای اینکه تأیید دوست همراهش را بگیرد، ادامه می‌دهد: «اصلا بگذار به ما بگویند کافه‌نشینی‌تان مثل دیکتاتورهاست؛ یا بگویند مثل افسرده‌هایی هستید که گاهی انزوایشان را می‌آورند وسط شهر... چه کنیم که از دموکراسی میزهای اجتماعی لذت نمی‌بریم.»
دیکتاتوری کافه‌ای دموکراسی میزی
در همینه زمینه :
